hava vit tveir 3. meistarar, ein elektrikara og tríggjar maskinhjálparmenn ella assistentar, sum vit rópa teir. Tveir mans eru í apeteringini – ein, sum tekur sær av tí sanitera og ein “húsavørður”. At enda

fólkinum heldur, at avgerðin er røtt ella at meirlutin skilir avgerðina - og tí mugu vit siga frá - ja rópa hart! . Vit hava ofta sæð í heimssøguni, at ræðuleikar eru farnir fram av nøkrum fáum, meðan fjøldin

Brick in the Wall við. Hetta er lagið, sum øll kenna, og tá var tað, at øll gjørdu sær stóran ómak at rópa við. Áðrenn nakar visti av, stóðu eisini næmingarnir úr kommunuskúlanum uppi á pallinum. Tey gjørdu

at hann nú skal til Íslands aftur at arbeiða. Inni í húsinum í “Valby”, sum eg havi hoyrt onkran rópa byggingina undir Kongavarða, er ótrúliga gott útsýnið. Eg havi glett meg allan seinnapartin til at

varð latið aftur, eru 200 - 250 fólk í býnum vorðin arbeiðsleys. Handlar og aðrar vinnur í býnum rópa varskó, tí kundaskarin er so nógv minkaður. Fleiri arbeiðsfólk eru send heim á ymsum arbeiðsplássum

sum á hvørjum ári seta stórt fokus á teir báðar dystirnar, sum gera av, hvørji lið hesa ferð kunnu rópa seg steypavinnarar. Umvegis beinleiðis sendingina, sum tíverri bert var í sjónvarpinum hesaferð, fylgir [...] annað enn at siga tilllukku. Somuleiðis tillukku til kvinnurnar hjá SÍ, sum nú loksins eisini kunnu rópa seg steypavinnarar.

summi eisini krabbabroytingar í húðina. Serliga vandamikið er tað slagið av húðkrabba, ið vit vanliga rópa malignt melanom ella móðirmerkjakrabba.« Víðari stendur eisini, at »Greitt samband er millum sannlíki

einar fimm tímar at sigla út til Súlusker. Á Súluskeri er ein sokallað geo – ella ein gjógv, sum vit rópa tað, har tað bar til at leggja at, tá ættin er til vildar. Fyrr drógu teir bátin upp á land, og settu

ímóti øllum reglum. Eg lesi hetta soleiðis, at tað fyri summi hevur størri týdning at skapa rumbul og rópa upp um ónøgd, heldur enn at gera nakað við trupulleikarnar. Og tá tosað verður um at blanda leiklutirnar

betri skjól – í Danmark av øllum londum. Einstakir halda fram við, úr teirra tryggu donsku holu, at rópa upp um føroyskt fullveldi. Men vit hava ikki nær til fingið fullveldið enn Vit eiga at minnast til