honum fyri tað. Men harfyri farið eg ikki at finna meg í at hann leggur mær orð í munnin. "?????..Tá Bill Justinussen landsstýrismaður vildi stramma upp og kunnaði okkara læknar, at hann vildi hava lógina

til tess, ei heldur til at greiða ella at greiða frá. Hoyrdi í Norra, at har fara fólk út at koyra bil eftir GPSara. Men tey snara til høgru, tá GPSina sigur til vinstru og øvugt. Tí so tosar onkur við

Skuldi ein vanlukka við mannsskaða hent ein slíkan dag, og tað sum ringast er, skuldi eldur komið í ein bil, so hava bjargingarliðini als ongan møguleika at sleppa frammat. Hvussu boðar tú frá eini vannlukku

Gjáar um summarið? - Vit kunnu siga, at typisk ferðafólk eru pør – eitt ella tvey - sum leiga sær bil á flogvøllinum og koyra hendanvegin. Tey kunnu eisini koma við Norrønu og hava bilin við. Eisini hava

Um várið 1809 legðist stórkavi og skalvar hópaðu seg upp í líð­ini omanfyri bygdina. Tá kemur toy­bil. Blot kom í kavan, og skalv­urin leyp. Tað sigst, at hetta var 9. apríl. Hetta sá øgiligt út, og bert

5-krónu - úr 45 krónum fyri hvønn ferðandi báðar vegir niður í 20 krónur hvønn vegin. Prísurin fyri bil við førara er tó hin sami, sum hann hevur verið, nevniliga 160 krónur, og her verður eisini goldið

fekk væl savn­að meg um eitt nú at tekna í tímar. Flottan bil – flotta damu 16 ára gamal fór Heini til skips fyri at tjena pengar til ein bil. – Tað var ein eydnurúsur at gerast vaksin. Mín mest ítøkiligi [...] klokkan 1, og so koyrdu tey ungu biltúr til klokk­an 6 um morgunin. Átti tú bil, fekst tú lættari fatur á konu­fólki. Eg átti flottan bil, men var eisini flottur sjálvur, skemtar Heini. Lagnukvøldið Seinasta [...] sum øll onn­ur við konu og børnum. Hjá ungum monnum á bygd í áttatiárunum var dreym­ur­in at fáa ein bil. Tá var einki internet ella úrval av sjón­varps­rásum. Bilurin var uppi­halds­stað hvørt kvøld saman

ferðsluóhapp í svinginum á Vegnum Langa í Hoyvík. – Annar bilurin fór á glið og bar við ein mótkoyrandi bil. Men hetta var eitt av teimum óhappunum, har tú ikki kanst siga, at annar hevur feilin, tí tað var

stongd. Bussar koyrdu ikki og ferjur sigldu heldur ikki ella nærum ikki. So hjá teimum, sum ikki høvdu bil, bar illa til at ferðast. Í 2000 var uppá tal at hava eina fólkaatkvøðu um spurningin, men hon hevur