kirkjunum í dag er roykurin symbol upp á reinskan. Vit kenna esini orðini: her er roykur og eingin grind. Hetta verður sagt, tá ið nógv hóvasták er av ongum, men sjálvan roykin kenna vit frá glaðingarstøðunum [...] Rossarygg ( niðan fyri Skarðið) at rópa. Somuleiðis høvdu fuglfirðingar skyldu at boða hinum frá grind. Skuldu leirvíkingar fáa grindaboðini, rópti grindaboðari, tá ið hann kom á Leirvíksboðan, og gøtumenn

hevði hann so ilt av frystiboksiini, at fór hann heim til William við einum kóki, og var grind, so kom Karl við grind. Pápi hevði ongantíð fyrr gjørt so góða forrætning, sum at forera Karl frystiboksina,

og neytum, men ivingarsamt er um tað er meiriluti fyri at hetta skal umfata allar matvørur, tvs, grind, fugl, og annað. Fakligi serkunnleikin á økinum er ikki fegin fyri ætlanini, tí tey vísa á, at fólk

grindabátar, sigur Janis Rein - Hesir bátar forkomu einum stórum virði seinasta summar við at reka grind út aftur tvær ferðir, leggur hann afturat. Og hann vísir eisini á, dómurin tey fingu, undraði mangan

ella ikki. - Trýstið uttanífrá fer at halda fram, so leingi sum føroyingar halda fast í at drepa grind. Altjóðagerðin hevur gjørt sína innreið. Føroyingar sleppa ikki at liva, sum um teir ikki eru partur

prestakall. Minni goymir manning fræga, sum á hesum skipum var, nú teir undir túgvum daga handan grind í kirkjugarð. Flestir eru teir nú farnir undir mold og foldarflag, summum vórðu dagar sparnir, summir

lagt bein­ini beint við einastu hval­a­støð norðan fyri Ek­vat­or. Men ætlanin er so at goyma bein­a­grind­ina av avgustinum, sum ligg­ur norð­an fyri Streymin, tí tann hval­ur­in er heilur enn. Hin hval­ur­in

gera sín egna mønustingara. men hann mælir avgjørt til, at allir mønustingarar, sum verða brúktir í grind, líkjast so nógv sum yvirhøvur gjørligt. Djóralæknin sigur, at fyri at sleppa undan ivamálum um, hvørjir

Eftir fundin varð boðið til eitt væl borðeitt borð - bert við føroyskum viðskera, skerpikjøti, turra grind, turran fisk, spik, lomviga, hvannir og hópin urtum og gønmeti, sum sviunum hóaðu sera væl. Ein av

yvirhøvur, hvussu grindadrápið gagnar tykkara samfelag. Tit eru væl fyri, og fáa mat í munnin uttan grind. Tit drepa bara fyri at drepa, og tað hevur einki endamál. Eg veit, at tað er ein aldargomul siðvenja