lóggávan á økinum fleiri tíggjuára gamlar og er mest gjørd fyri at forða at fólk fóru í hagan at stjala seyð. Skal hetta verða lógargrundarlagið, vit byggja á í dag, spurdi hon. Sjálv heldur hon, at tá ið l

er tað eisini eitt uppskot, at tað skal ikki vera loyvt at hava hund við sær í hagan, uttan at reka seyð. Tað skal heldur ikki verða loyvt at taka grót við sær úr haganum - men tað skal vera loyvt at heinta

Krosstein altíð verið, og hugurin hevur staðið bæði til haga og hav. Eitt nú at fara á flot, fáast við seyð, skjóta harur og fiska laks. Svend hevur í nógv ár verið ein av eldsálunum í Føroya Sílaveiðifelag

kann tað verða ein stórur missur, bæði fyri føroyskan ítrótt- og fyri øll tey í Føroyum, sum hava seyð. Tað sigur Tóki Berg Mikkelsen, formaður í Eysturoyar Seyðahundafelag. Hann sipar til, at ætlanin [...] altjóða ítróttargrein afturat, umframt at seyðahundar í Føroyum eru farnir at duga so væl at reka seyð, at tað kann gerast ein vinnuvegur hjá onkrum. – Vit vóna, at landsstýrið ikki fer at forða hesi

djór skulu viðfarast, og tískil er einamest tørvur á eini hugburðsbroyting hjá teimum, sum hava seyð og onnur kríatúr.

Í Stóru Dímun liva tey av tí, sum hagi og bøur geva. Umframt seyð, neyt og flogfenað, hava tey eisini grøði. Men, tað hevur ofta verið sagt, at epli veksa ikki væl í Dímun. Røtur er nakað annað, og her

ravnur er í Oyndarfirði, og eg havi sæð ravn leggjast á veikan seyð og nýlembd lomb. Tí helt eg tað vera betri at ravnurin slapp at eta deyðan seyð, heldur enn at seta á tann livandi. Men onkur valdi at klaga

stórar maskinur noyddust upp í leikin at rudda kava burtur. Hetta árið mistu bóndur eisini nógvan seyð í økjum í landinum, har kavin legðist tjúkkur. Hetta var jú stutt eftir lembing, og har ringast stóð

Koltri við verðagjólingum. Ærskor er lítið feitilendi vestantil á oynni, sum koltursfólk hava brúkt til seyð í summarhálvuni. Á Facebook-síðuni - Koltur - hevur Bjørn Patursson, fyristøðumaður, frásøgn og hugtakandi

reyst og fylgja hansara vilja, og partvís eitt sterkt lyfti um, at hin góði hirðin veruliga leiðir seyð sín allan vegin á mál!