Tað fekk hon so eisini, og var kálvurin snjóhvítur. Onkuntíð kom føroyskt skip við sandoyingum inn hagar tey búði. Hetta var dagur í viku. Har tey búðu á Hebridunum, tosaðu tey eisini gæliskt, gamla skotska [...] Vallgerð Poulsen, bróðurdóttir Onnu. Hon hevði í sínum ungu døgum búð í Skotlandi sunnan fyri Aberdeen, hagar Anna eisini flutti seinni, og kom tær at hava nógv saman. Hon sigur, at Anna var eitt konubrot. Vallgerð
1962. Eftir at Rasmus var deyður, fóru Anna og Oskar undir at byggja sær hús úti í Perskonugøtu, hagar tey fluttu inn í 1963. Anna fór fyrst í áttatiárunum á fyrsta sinni av húsunum at arbeiða. Hon fekk
flaggi. Tá leið túrinum so væl. Vit skuldu inn á Reykjavík, áðrenn vit fóru heim. Tá ið vit koma inn hagar, sóu vit fleiri herskip og fleiri flogfør. Tað tyktist, sum teir vóru serliga áhugaðir í okkum, og
hava ábyrgdina av náttúruni. Kommununar skulu somuleiðis gera gøtur har tað krevst. Ein gøta út í hagar, har mong ferðafólk ganga, kostar millum eina og tvær milliónir fyri hvønn kilometur, alt eftir lendi
púra stillan, tá ið tað krevst og við einum joystikki ber tað so til at flyta hann spakuliga hagar og hagar og tað verður mett at vera eitt sera stort framstig afturímóti Tjaldrinum. Umframt útgerðina
í Føroyingahavnina. Tað var long leið at sigla, tólv tímar hvønn vegin. Tað varð so farið norður hagar við Boga. Tað fóru so tríggir ella fýra manns norður, pápi mín og Johan Hansen vóru tveir av monnunum
hvussu so er hjá okkum. Men tað frættist frá góðum fiskiskapi í Grátufjørðinum. Vit fóru so suður hagar. Tað var 8. august, at vit komu í Grátufjørðin. Tað stóðu tveir tómir skúrar í norðaru havn, sum tað [...] var gott at ganga. Tað var heldur ikki villingarsamt og helst ikki á veg til ta sunnaru havnina, hagar hon jú var farin. Har sóust skúrarnir hvørja ferð ein kom uppá ein heyggj. Í hinari víkini hjá okkum
fóru á Frelsunnarherin í Reykjavík og fingu sær innivist. So komu menn, sum høvdu brúk fyri fólki, hagar at fregnast, um nakar var at fáa har til arbeiðis. Soleiðis var eisini hesu ferð. Tað var rættuliga [...] tað kundi verið. Vit róðu nógv suður um Føroyingahavnina, suður á Trebrødre og suður á Marrak. Hagar var ein teinur upp á umleið tríggjar tímar at sigla. Hesi árini høvdu vit eingi hjálpitól. Tað var
yngra fólkinum var inni í einum fjørði innan fyri bygdina. Vit fingu so onkran mann til at koma inn hagar við okkum. Tá ið vit komu inn í móti munnanum á fjørðinum hugsaði eg, at her er bæði smalt og grunt [...] tað kom út í august mánaði. Ólasøkudag høvdu vit 11.000 pund. Henda dagin vóru vit suðuri á Marrak, hagar tað tók tríggjar tímar at sigla. Marrak lá inni á fastlandinum. Amerikanarnir høvdu ein flogvøll har
frá Láargarði, stendur Hjørdis eisini í boði at vera tríggjar fyrrapartar um vikuna á Láargarði, hagar hon sleppur við MBF-bussinum. Fyri stuttum varð hon tó skurðviðgjørd, og nú hon ikki er so birg, nýtir
