Eg trúði næstan ikki mínum egnu eygum: Kundi tað veruliga vera MÍN ringur, sum Rakul í mínum flokki gekk við? Eg spurdi hana, men hon visti tað ikki tá. Ikki fyrrenn um kvøldið kom rætti samanhangurin fram: [...] skuldi. Hóast Bjarma bæði leitaði upp og niðri, heima og á virkinum var serstaki ringurin horvin. Lívið gekk sína vanligu gongd, og fyrr í ár søkti Bjarma inn á FHS-útbúgvingina á Føroya Handilsskúla. Og slapp [...] tilvild av sita lið um lið við sama borð. Og tá er tað at Bjarma leggur merki til ein ring, ið Rakul gekk við. - Eg spurdi Rakul um eg kundi sleppa at síggja ringin. Tá sigi eg við hana, at eg einaferð hevði

sum ikki var heilt vanligt tá. Eftir kríggið, tá bilverksmiðjan hevði verið brúkt til vápnaídnað, gekk ikki so væl hjá Herbert Austin. Hann kom spakuliga í gongd við einum bilsniði, sum mundi koyrt hann

júst nær teir eru frammi, tí róðrið er brotnað. Teir róðu fyrst úr Noregi til Orknoyðar, og haðani gekk leiðin víðari til Føroya. Um nakrar dagar fara teir so til Íslands, og næsta ár er meiningin at rógva

var bara tann, at vit so at siga ikki komu úr stað. Umstøðurnar vóru vánaligar, og tað gekk út yvir okkum, sum tað gekk út yvir allar hinar bátarnar, sum lógu undir vestara landinum, sigur Uni Oknadal, sum

Spældi eisini hondbólt Andrew spældi eisini hondbólt til hann var 17 ára gamal. – Eg meini, at tað gekk rættuliga væl at standa í hondbóltsmálinum, eg fekk eisini onkran dyst á besta mansliðnum hjá Neistanum

Danmarkar eftir eina ferð í Íslandi. Eg var við Norrønu, og vit løgdu at í Havn á ferðini heim. Eg gekk og mól nakrar tímar í Havn, og eg hugsaði beinan vegin, at her mátti vera gott at búgva, greiðir Søren

leguni fyri brekað. - Eg flutti norður til Trongis-vágs at búgva, tá ið eg var ellivu ára gomul. Eg gekk í skúla har og úti á Tvøroyri. Fýra ár seinni søgdu tey, at eg skuldi niður, tí eg dugdi ikki at lesa

at gevast við stríðnum. Blindur á øðrum eyganum og veipandi í loft við einum stumpi av høgra armi gekk Nelson aftur og fram eftir dekkinum á sínum skipi. Honum lá ikki til sins at gevast, og deyðarevsing

bruna. Einaferð eg skuldi til taka tuberklaprøva orðnaði læknin, at eygað mátti takast, tí annars gekk tað út yvir vinstra eyga eisini, sigur Hans Jákup Garðalíð. Tá hann hevði siglt í eitt ár ella so

fornu prædikumenninir prædikaðu frið og semju á jørð og í menniskjum góðan tokka. Men Paulus gamli gekk fyri tað mesta og østi fólk í móti sær við síni bersøgnu talu og hørðu umvendigarprædikum. Ì heilum [...] missa sína stóru ávirkan á lívið hjá teimum sum livdu av at selja minnislutir haðani. Men hvussu tað gekk, og hvussu leikpallurin og templið síggja út í dag, fara vit at frætta um í einum seinni parti.