sosialliberalur. Tað er ein góður spurningur, men ikki minni týdningarmikil spurningur, og tað er ofta, at hetta verður misskilt. Sosiala kósin At vera tilvitaður um føroysk sosialmál, er eins týdningarmikið

ábyrgd. Ongin trygging er til, tá samfelag umsorganarsvíkur bæði børn og foreldur, bæði veik og gomul. Ofta er nemmast at feia fyri dyrnar hjá øðrum, enn einum sjálvum. Sum samfelag, og fólkavald, eigur man

politikari ikki veit hvat gerast skal, verður ofta valt at gera meira av tí sama, hóast hetta ikki loysir nakran grundleggjandi trupulleika. Tí hoyra vit alt ov ofta útsagnir um, at vit mugu gera fleiri útstykkingar

frá andaleiðini og ígjøgnum skarnið. Fólk, sum verða smittað, verða ofta smittað frá hondunumog tí er tað avgerandi at vaska sær ofta um hendurnar við sápu, tá ið fuglur verður dripin, royttur og reinsaður

“Meirútreiðslur vegna brekað barn” er ein skipan, ið ofta verður nýtt av foreldrum í eina tíð, meðan bíðað verður eftir at fáa eina tænastu til barnið. Tað er kortini ikki heilt rætt at siga, at foreldrini

hon metir seg kunna tilføra politikki eitt innlit í, hvat hon meinar manglar í politikkinum í dag - ofta kennist tað langt frá fólkinum, upp til tey fólkavaldu. - Mítt hjartamál verður heilt víst sosialmál

man fartelefonir, sveimar á sosialu miðlunum og upplivir at tað kanska ikki bert er torført – men ofta torført á ein annan hátt, at vera ungur í dagsins samfelag. Hinvegin er ungdómsmentan eisini lokal

Vit hoyra ofta, at tað skal loysa seg at arbeiða. Men tað skal so sanniliga eisini loysa seg at liva. Og lívið er eisini annað enn arbeiði. Trýstið er høgt í dagsins samfelag, og vit føla øll avleiðingarnar [...] at lætta um menniskjasliga. Tí menniskju eru satt at siga ein partur av náttúruni – nakað, sum vit ofta gloyma. At stytta arbeiðsvikuna er eisini eitt javnstøðuátak. Ein møguleiki at geva teimum, ið arbeiða

fleiri dagar um vikuna, sum t.d. eg geri, nú eg starvist á Fróðskaparsetri Føroya. Hví ferðast so ofta, jú, orsøkin er einføld: Arbeiðsmøguleikarnir í Suðuroynni eru avmarkaðir, so valið stendur ímillum

virknan og stinnan formann! Álítandi og semjusøkjandi Klandur var ikki vørumerkið hjá Hans. Hann segði ofta, at tað gagnaði ongum, at arbeiðarafeløgini fóru so illa við arbeiðsgevarum, at teir onki vildu. Fyrst