og vit kunnu eisini staðfesta, at um høvuðsstaðarungdómar og tey, sum eru komin aðra staðni frá hagar at læra og arbeiða, ikki vóru so íðin í kappróðri, so var sera tunnligt í yngsta mannfólkabólkinum

varð stovnað í 70'unum, tá bert 13 ross vóru eftir, og um hvussu sjálvboðin hava virkað fyri at koma hagar, vit eru í dag - í samstarvi við skiftandi partar og politikkarar. Eg havi sett landsstýrismanninum

at øll fornuftig fólk vilja koma til, og tað verði ongar góðar gerðir ella dópur, sum førir okkum hagar, tað er bert ein vegur, og hann eitur Jesus. Hann er nemmiliga ikki ein religión, men ein persónur

finna aftur til eitt stað vit fyrr hava verið, enn tað er at skulla greiða øðrum frá hvussu tey koma hagar. Hvussu ávirkar hetta fólk við minnistrupulleikum? Fólk við minnistrupulleikum halda ofta tað er lættari

Kringvarpið ty­kist vera upptikið av. Tíðinda­flutningur, har fjølmiðlafólk glaðbeint og ókritiskt renna hagar, ið tað er skeg og in at vera. Rákið vendir nú tann vegin, at um tú ikki tekur undir við samkyntum

heilt avgjørt óráð hjá fólki at fara út hagar av sínum eintingum. - Og so er tað harafturat ólógligt, tí Oyggin er privat ogn, so ongin hevur loyvi at fara út hagar, uttan við loyvi frá eigarunum. Teir vita

er vorðin eftirbátur í teirri stóru samfelagsmenningini, men kortini er eingin nýggj íløga løgd hagar hetta samgonguskeiðið. ??Ein av virknastu bygdunum í landinum verður darvað, og fær hvørki virkað [...] komnar undir land.??Men tíverri er ikki komandi til bygdar við framkomnum flutningstólum. Bergholið hagar er skjótt hálvthundrað ára gamalt og lýkur á ongan hátt tíðarinnar krøv.??Rokna vit kost/nyttu útrokningar [...] sókn, koma vit skjótt eftir, at almennu Føroyar hava eina upplagda skyldu at fara undir bergholið hagar beinanvegin.??Ein munandi menning fer tá at taka seg upp, og íløgan fer at rinda seg aftur eftir fáum

er, at uttan mun til hyl, skip, virki, skrivstovu ella annað arbeiðspláss, so fara bæði Per og Pál hagar, sum daman fer. Ella sagt øðrvísi: har makin fær lestrarpláss, har makin fær arbeiði, har børnini

júst vera ta løtuna, at ætlanin var at vitja Skúvoy og Dímun, at tað ikki gjørdist veður at fara hagar. Hetta var sjálvsagt eitt vónbrot, tí í báðum plássum høvdu tey fyrireika seg væl og virðiliga at

Einasta staðið, sum var áhugaverð nú var Suðurpólurin og hann hevði longu tikið avgerð um at fara hagar, tá ið hann hoyrdi um, at menn høvdu staðið á Norðpólinum. Men ferðin til Suðurpólin skuldi bara vera