vanlukkuna vóru rættiliga ógreið, men hildið varð, at tey átta arbeiddu á verksmiðjuni. Løgreglan visti ikki, hví vanlukkan var hend, men sagt varð, at spreingingin var so sterk, at ein stórur partur av

haldi, at tey flestu hava verið nøgd við døm-ingina, og dómararnir hava fingið frið aftaná, tí eingin visti rættiliga, hvør dømdi hvørt kvøldið. Ein dómari kann lættliga fáa eina rúgvu av óvinum, tá ið hann

ð í ár 2000 hjá táverandi formanninum og Monrad Kjelnæs, skrivara felagsins, (sum nevnd HAF ikki visti minsta vet um og sum Tryggingarsambandið vistnokk rindaði), fingu nevndarlimir HAF´s knívin á barkan

sum ligið hevur og flotið einastaðni her suðuri í havinum. Ája. Teir munnu eisini fara at fækka nú, visti Útvarpið at siga frá hendan dagin, tí nú skulu vit yvirtaka umhvørvið eisini. So man friður fara at

VÍF mest sum maktarsleyst. Mansverjan hjálpti ikki Seinna umfarið var greitt, at VÍF mest sum ikki visti sær nakran útveg. Roynt var við mansverju av teimum báðum útlendsku, Daivu og Redu, hjá VB, men hetta

fyrsti sangarin kom segði eg við meg sjálvan, at hatta ger Guðrun betri. Tá ið eg so hevði hoyrt hana, visti eg, at hon fór at vinna, sigur hann. Hann heldur, at nú Guðrun hevur vunnið innleiðandi umfarið, hevur

viðgerða nógv fleiri sjúklingar, enn gjørt verður í løtuni, vildu fíggjarnevndarlimir hava at vita. Tað visti leiðslan á Suðuroyar Sjúkrahúsi ikki. ?Men onkusvegna vísir tað seg at vera trupult at fáa læknar

í Almannamálum, Páll á Reynatúgvu, hana aftur. Í Degi og Viku segði landsstýrismaðurin, at hann visti onki um, at nakar leiðari skuldi setast til eldrasambýlið, og tí tók hann hana aftur. Hann segði, [...] økisrøktarfelagnum ? líka sum onnur eldrasambýli eru. Steinbjørn Jacobsen, borgarstjóri í Klaksvík, visti ikki av nøkrum, tá starvslýsingin varð tikin aftur, og hann ringdi tískil beinanvegin til Páll á

hvørt einasta orð, ið mestsum brast í mínum høvdi, og eg visti, at eg hevði upplivað ta størstu sorgina, sum kann raka nakað menniskja. Í somu løtu visti eg eisini, at deyðin hjá mammu míni var tann størsta

hann seinni. ?Eg visti, at kenslurnar vóru við at taka ræði, og tí fjaldi eg andlitið. Eg royndi at bera so í bandi, at eingin skuldi síggja, hvussu eg veruliga hevði tað. Men eg visti ikki, at eg varð