Dungahúsunum, her omanfyri, boðar frá sama kodeksi. Evensen próstur gisti altíð hjá Onnu Kristinu og Petur Jacob. Tað vórðu tey ið uppfostraðu hina livandi legenduna, Ludda á Dunganum. Og Evensen var ikki
vitjan. Hann luttók á eini ráðstevnu á Tvøroyri í sambandi við, at tað vóru liðin 100 ár, síðani Petur Mohr Dam, sála var føddur. Sosialurin hitti Svend Auken og prátaðu vit við hann um m.a. møguleikarnar
nógv tosað um at fara at læra og tað var ikki sum í dag so alt umráðandi at fáa eina útbúgving. Hans Petur Petersen ella Trykk, sum hann vanliga varð kallaður, og Eliesar í Pállstovu, ið báðir plagdu at prenta
hon tann mest forgjørdi av øllum næmingunum. Tittulin sipar tó ikki til Lísbittu, men til læraran, Petur Oskar, sum hvønn dag møtir upp í skúlanum til eitt helviti av óargaungum, og heima hevur eina konu
privatiseringssóttin. Alt, ið bara luktaði av tí almenna, setti hin spakmælti skaðafuglurin Sámal Petur í Grund sær fyri at syndra. Nakra sakliga grundgeving fyri at privatisera skotlandssiglingina, sum
sungið Mín góða . Vænti eisini, at allur salurin hevði stuðlað av fullum hjarta. Og kanska skuldi Petur Hans Poulsen eisini verið komin á pallin hetta kvøldið. Tað hevði verið stórt. Og hví varð ikki meiri
tann serkøni funnið okkurt brekið í málinum ella í uppsetingini, er tað at hava í huga, at morbróðir Petur á Heygum skrivaði hana niður eftir minninum frá kvøldi til morgun, av tí at hin gamli tók ljósið frá
ferðina vóru tað bara Sambandsflokkurin og Javnaðarflokkurin, sum bjóðaðu seg fram, og Johan Poulsen og Petur Mohr Dam vórðu tískil valdir uttan atkvøðugreiðslu. Fólkaflokkurin tók ikki lut í fólkatingsvalunum
valdi at skriva sína egnu barnabók um skotsku prinsessuna í Korndali í Nólsoy. Í Skúvoyar Søgu, sum Petur Andreassen hevur skrivað, er ein heilt onnur frásøgn um Rannvu, men báðir høvundarnir skriva um gentuna
Jens-Ólavi sum gomlum manni millum húsini í Sørvági. Sørvingar hava nú ikki bert kirkjusøguna hjá Petur Kruse, Sørvágssøguna hjá Sonna Jacobsen, men eisini ítróttarsøguna hjá Erhard Jacobsen og Esbern Joensen