nýgerð av samferðslu-kervinum steðgað næstu 30-50árini ella meir, og Suðuroyggin fær onki fast samband. Nei,ábyrgdarfólk í Løgtingi og Landsstýri eiga ikki at góðtaka privatu tunnilsloysnina. Hon er ov kost
at borið til, og man skuldi trúð, at invektivir móti mær, mátti verið teimum nóg mikil terapi, men nei! Í síni argumentneyð tóku tey til tað einasta og mest effektiva vápnið, tey eiga: Censur. Sjálvglað
at borið til, og man skuldi trúð, at invektivir móti mær, mátti verið teimum nóg mikil terapi, men nei! Í síni argumentneyð tóku tey til tað einasta og mest effektiva vápnið, tey eiga: Censur. Sjálvglað
gjørdur fyri 250 mill., skulu so ongar aðrar almennar íløgur gerast í Vágunum, tí hon kostar so nógv ? Nei tú, hatta er eingin trupuleiki, tí kostnaðurin verður hildin uttanfyri almenna íløgukarmin. Almennur [...] mill. og alt gott um tað, skulu so ongar almennar íløgur gerast í Norðoyggjum, tí hon kostar so nógv? Nei góðin, hatta er eingin trupuleiki, tí kostnaðurin verður hildin uttanfyri almenna íløgukarmin og so
eufemisma, tá ið frúgvin kallar terrorin frá nationalistunum fyri ”dáragerðir”, gjørdar av ovurhuga, – nei, frúgvin Johansen, illgerðirnar vóru ikki meinaleysar dáragerðir, tað var terror, intimidering og [...] trokaðu seg fram, vóru ikki ovurviðkvæmir hampamenn sum Isfeldt ella stílreinar mimosur sum Oddvør – nei, tað vóru hatifullir og eirindaleysir ótangar. Hetta kundu politistar í Havn vátta. Eg fari at gevast
átti at lisið sína verkfrøði fyri Føroyar og framtíðina og ikki fríggjað seg svartsjúkan við øðrum, nei, heldur kroyst seg í staðin í songini ella í gongini ella úti í Neystinum í Norðhavnini, tað heldur
fyrispurninginum frá danska samferðslumálaráðharranum? - Um ja: Hvat hevur landsstýrismaðurin svarað? - Um nei: Nær ætlar landsstýrismaðurin at svara? Vil landsstýrismaðurin gera avtalu við danska samferðslumá
penge«, so merkir »nul selvstændighed, masser af penge«. Men hvar vóru teir tá? Hesir frændir okkara. Nei tá varð asfaltið á flogvøllinum ikki slitið av teirra ávum. Tá vóru teir harrar av Danabrók við føroyingum
litikarar móti útjaðara? Í slíkari støðu mugu vit eisini smyrja okkum við, at vit sum siga greitt nei til við lóg at fara inn í ein lógligan arbeiðssteðg, verða løgd undir at vera miðstaðarpolitikarar
stendur skriva í onkrari skúlabók um nøring. Bæði vóru líka paff, men tíbetur fekk hvørgin teirra ilt. “Nei, álvaratos”, segði ein unglingi á veg til hús saman við eini gentu, “At vaksin fólk liggja soleiðis [...] vit koma heim”. Vinmaðurin, sum baksaðist við at koma á føtur, men bleiv við at glíða, mælti tá: ”Nei, vinurin. Tað er ikki, sum tú heldur. Eg datt bara”. “Datt, undarligt at detta, beint so omaná”. Ein
