Ein havastova er ikki bara til sól og summar, men eisini til at brúka alt árið, sigur Pætur M. Hansen, sum rekur fyritøkuna Marká Sp/f í Havn og m.a. umboðar tær donsku havastovurnar Unik Udestuer. Tað
báðar um at vera komnar til Føroya at uppliva Keating og vakra landið. Og tær eru fegnar um, at tað er sól og summar í Klaksvík, tí tær hava frætt, at tað kann lættliga henda í Føroyum, at veðrið ger seg galdandi
á tamilarnar. Nógvir sita í fongsli uttan nakra rættarviðgerð, og aðrir eru horvnir sum døgg fyri sól. Norskir politikarar og diplomatar royndu í fleiri ár at fáa semju millum stjórnina og tamilarnar,
Húsfólkini “hoyra um hungursneyð turk bumbumenn bardagar allar hugsandi vanlukkur” (Brot úr yrkingini “Sól”.) Í yrkingini hjá Yahya Hassan fáa fremmandu lutirnir persónligar eginleikar, sum hoyra heima í donskum
um 25 m/s. Um kvøldið snarar hann vindin í ein útsynningi og minkar eitt bil. Ælaveður, men eisini sól, men sum frá líður skýggjað og seinnapartin regn av útsynningi. Um náttina klárar í, tó okkurt æli
megi og allan sín huga. Tá ið deyðsboðini fóru um bygdina, kendist tað sum um, at skýggj dró fyri sól. Alt steðgaði upp. Ein av bygdarinnar frægu synum var farin. Harry var góður við øll, og øll vóru
honum er ikki serliga trúlig, og somuleiðis hvørva øll árin av teimum spiltu barnaárunum sum døgg fyri sól, tá ið hann verður vaksin. Tað er heldur ikki stórvegis lesarin fær at vita um gerandisdagin á garðinum
fáa hana lidna. Meistarligar stuttsøgur sum eitt nú Tvinnir eru kostirnir, Bolli í Grágerði, Loðin sól etc. eru avgjørt skrivaðar av miskunnsomum socialdemokratiskum humanisti, men ikki beinleiðis av tí
sum onki ger tí so tað er við lívsins frymli, han makar mangt á síni ferð. Eitt ljós, eitt lív, ein sól, ið ber um himnaboga vítt á ferð, eitt skin, sum aldri líka er, mót oss sum manna hesa verð. Oss tykir [...] gjørdi mangan kát og sæl. Vit sakna hann, sum okkum øll , so væl fekk greitt um bø og fjøll, í regn og sól og snjó og mjøll, til hann sær hvíld fann undir vøll. Hann var ein mynd hvønn góðan dag, hann lívgaði
evndini tók hann í einum og sama viðbragdi atlit til kommununa og hennara borgarar. Sum døgg fyri sól var burtur tann næstan illa kendi hugburðurin: »Kommunan, tað eri eg.« Sum hann segði í útvarpinum
