fødd, var eingin ivi um, at hon skuldi eita eftir tær. Tú var bæði glaður og stoltur, og Jóna stóð hjarta tínum nær. Sum árini gingu og tú fek tað verri, var verri at fáa eina samtalu í lag,men tú var altíð

hann misti høgra arm. Ísland og íslendska fólkið kom eftir ta hendingina, at liggja honum tungt á hjarta. Við einum armi var tað ikki lætt at vera sjómaður, og tí fór hann uppá land at arbeiða. Johan giftist

nátturumennniskja. Palli var nakað heilt serligt fyri meg, Jenny og nógv onnur. Palli tók meg inn í sítt hjarta, tá eg var heilt lítil. Sum 6 ára gomul smæddist eg hann eitt sindur, tá eg kom í summarferiu, men [...] takk fyri alt tað góða, sum tú hevur givið mær. Minnini sum vit hava saman verða væl goymd í mínum hjarta. Jesuspápi styrki teg Ogga. Tú vart Pallasa stoltleiki. Saknurin eftir Palla er stórur, tungur og

okkum uppkveikti Ein so sterkan vilja Ið fáur mundi skilja Hvør leikur skuldi vinnast Tað lá við hjarta títt innast Minnini við tær Tey eru mær so nær Vit kunnu frøast um tað vit høvdu saman Og allar tær

hava funnið orð, men harafturímoti er nógv sum kundi verið skrivað. Eitt, sum lá Ingrið tættast at hjarta, vóru genturnar og ommubørnini, og er tað ikki smávegis, sum hon hevur latið úr hondum til teirra

tykkum sum ommu og abba. Eg elski tykkum. Eg sakni tykkum. Tit koma altíð at eiga eitt pláss í mínum hjarta. Vónandi síggjast vit aftur einaferð, onkunstaðni aftan fyri sýnina. TAKK FYRI ALT. Heilsan Eyðfríð

hjá tær, eingin skilnaður er longur heima hjá tær, eingin sorg skal brósti tvinga eingin freisting hjarta stinga prís Guds lambið ævigt klinga, heima hjá tær. R. J.

kundi steðga henni. Hon stóð sterk við tað, sum hon trúði uppá, og átti ivin ikki pláss í hennara hjarta. Hon hevði eina trúgv sum kundi flyta fjøll, og segði hon oftani hvussu hon hevði upplivað undur

á honum. Hóast hann hevði búð meginpartin av lívinum í Danmark, høvdu Føroyar eitt stórt pláss í hjarta hansara. Og sum advokatur fyri føroyingar herniðri og heima hevði hann eitt sera gott umdømi. Hann

varð hann tikin frá fold. Vit, sum kendu Hans Andreas, koma altíð at minn­ast henda lívsglaða og hjarta­góða persón. Hans Andreas Hansen var ættaður úr Leirvík, men búleikaðist seinastu 20 árini í Esbjerg