altid paa vort eget Sprog, jeg tror at ulærde Folk forstaa det bedst. I Aften var der atter Forsamling, men desværre var Vejret saa daarligt med megen stærk Regn, saa kun faa kom, men han talte meget smukt [...] Linu, er annars tvey postkort, sum hon sendir Poulinu úr Bretlandi í 1920. Tað fyrra er sent úr Sterling, og her sigur Lina seg gleða seg til at koma heim. Tað seinna kortið er sent úr Leith, har Lina er
fingu eina kvotu ásetta fyri, hvussu nógv vit kundu landa. Eg haldi, at tað var 175.000 pund sterling um ársfjórðingin. Tað bar ikki til at flyta kvotu millum ársfjórðingarnar. Línubátarnir "Hans O.
til mett var, at smittuvandin var av. Men so var ikki í hesum førinum. Á vegnum til hús bróta meslingarnir út. Tummas legði seg í hvørja á at drekka á leiðini, so tystur var hann. Hann mátti beint í
visti ikki, hvat hann skuldi gera. Tá kom hann at hugsa um, at hann kendi gott teir, sum áttu Njarðling í Hovi og høvdu roynt leingi við snurriváð. Teir høvdu keypt Njarðling í 1935, so teir høvdu góðar
Og burtur úr øllum tí, hann hespar upp, eru nógvir stakir tilburðir, søgur um húski og einstaklingar, um embætisfólk og bøndur og mangt, mangt annað. Her eru søgur um sýslumannin H. C. Müller og
sett í starv mikudagin 1. oktober, og bert fýra vikur seinni skuldi deildin taka ímóti fyrstu sjúklingunum. Her var sum vera man nógv eftir at gera, og Margreth minnist sera væl tað fyrsta inntrykkið
tað framvegis. Einasti munur er, at støðið er hækkað munandi samstundis sum viðringin fyri sjúklinginum og kunnleiki til avmarkingarnar hava fingið fyrstu raðfesting. Ortopedi hevur verið virkin
andsøgn við gitnu Santiago-deklaratiónina, har um stórthundrað altjóða leiðandi útviklingspsykologar og granskarar ávara ímóti tí ráki, ið er, at sjálvt smá børn verða undirvíst uttan
reiðarafelagnum í flippu og svartaskóm Kort tid derefter begyndte de sædvanlige generalforsamlinger, hvor rederne drøftede forholdene indbyrdes og for øvrigt fik tiden til at gaa med at prøve på at
Translation: Elin Brimheim Heinesen (2020) Music: Elin Brimheim Heinesen (2012) Dusk on the sound, day lingers no more The sun falls behind the horizon The fulmars fly full to the slumbering shore The memories