og vóni kanska at fáa aftursvar frá hinum flokkunum. Nógv ung hava einki skil fyri politikki. Onkur spyr, um tað er standi fyri, er tað sama sum Tjóðveldisflokkurin. Tá fái eg møguleika at greiða frá mínum

men har er tøgn. Óivað hevur løgmaður gjørt sínar ”kanningar”. Kanningin merkir helst, at løgmaður spyr Poul Michelsen og Kristinu Háfoss um tað ber til at framskunda tunlarnar norður um Fjall. Hesi siga

óhugnalig í sínum kalda devulskapi. Og talan er vissuliga um iva og drál, tá lisið verður... – tí lesarin spyr seg sjálvan, um søgan veruliga er fiktión, ella um slíkur perversitetur eisini kann koma fyri í v

ung, virkisfús, væl útbúgvin, og skapandi fólk við dirvi, so krevst ein sterkur høvuðsstaður. Hví, spyr onkur. Svarið er ikki so trupult at síggja. Føroyingar eru eftirspurdir Okkara dugnaligastu fólk –

ung, virkisfús, væl útbúgvin, og skapandi fólk við dirvi, so krevst ein sterkur høvuðsstaður. Hví, spyr onkur. Svarið er ikki so trupult at síggja. Føroyingar eru eftirspurdir Okkara dugnaligastu fólk –

spurningur, tá ið sagt verður, at heimleys ongi onnur støð hava at vera í, sigur hann. Men er hetta so, spyr hann eisini. Heimleys, og fleiri av teimum eru alkoholikarar, bundin at rúsevnum og sálarsjúk, skulu

fingið eitt frælsari og rættvísari samfelag? So hvat skulu vit í dag halda um føroyingar, Føroyar? spyr Steintór Rasmussen. Trýstið á pílin á myndini fyri at síggja kykmyndina til sangin »Føroyingar« hjá

Tá møti eg sýslumannin Gunnar Dahl Olsen. Hann var ein so rættskaffin og hjartagóður maður. Gunnar spyr meg: “Nú gamli, hvat gert tú?” Nei, eg visti líka, “men eg hevði viljað sloppið til skips. Og hevði [...] eg ikki torað. Eg svaraði ja, eg skal verða klárur í morgin. Tað er fínt, sigur sýslumaðurin, og so spyr hann mammu, um drongurin hevur nóg mikið av klæðum at hava við sær. Túrurin varir vist einar tveir

sigur hann. Og álvaratos, vit eru ikki 50.000 fólk, hava vit veruliga brúk fyri trimm sjúkrahúsum, spyr hann. Hann kallar ætlanina at umskipa heilsuverkið fimm heilsudeplum, við teirri avleiðin, at ves

sonur John Petersen nakrar spurningar, ið hava samband við neyðtøkumál, kanningararbeiði og dóm. M.a. spyr Stein Olvur, um løgreglan kann liva við teimum skuldsetingum, ið eru rættar móti henni. Eru upptiknir