okkum styrki sum sita eftir. Tá eg hugsi um teg, góða Unn, er tað við einum smíli, tí altíð vart tú ljós og glað, ikki ólík einum eingli, og hetta hevur tú givið mær, góða - møguleikan at sita eftir við

Henda dag varpa vit ljós á tað góða samstarvið í útnorði við tiltøkum í øllum trimum londunum. Dagurin bjóðar okkum eisini at eggja til alsamt tættari samstarv í útnorði og at kveikja áhugan fyri mentan

er beinleiðis ósatt og haraftrat hent hjá landstýrismanninum, um hann ynskir at seta okkum í ringt ljós. Vit eru í verkfalli fyri at verja eitt sera týdningarmikið principp undir okkara arbeiðsumstøðum

komu at kennast og seinnri giftist. Vit vóru nógv í húsi - nógv stríð og strev, men altíð var mamma ljós í sinni, og tí var eisini lætt og ljóst inni. Hentleikar vóru ongir av tí slagnum, sum í dag gera

liva saman er nokk ein paradisiskur dreymur, men tá tú fært tær kettu, kanst tú velja eina, ið er ljós á litið, so fuglarnir síggja hana. Vilt tú hava fuglalív í garðinum, mást tú planta trø, so fuglarnir

Kringvarpið sendir árla og seint nakrar av dystunum. Hetta gleðir mong, men kann óivað eisini varpað ljós á ósjónlig mørk, ið annars eru vanlig fyri, nær sjónvarpið sleppur at valda, og hvat skal vísast í

umhvørvini verður gjørt við ljósabroytingum. Tónleikur /ljóðmyndir hevur Magnus Johannessen gjørt. Ljós stendur Christian Kruse fyri og leikstjórna hevur Hjørdis Johansen. Búnar hava Ebba Sofía Kruse, Hjørdis

onki við sambandspolitikk at gera. Suðuroyar Sambandsfelag hevur virkað síðani áðrenn tú sást dagsins ljós og verður ikki avtikið, bara tí tú heldur tað. Betur er bøtandi hond enn spillandi tunga. Við sam

ein kvinna, sum hevur alla orsøk at vera beisk, miðskeiðis í sorg, sakni og grovum mismuni kastar ljós á tað, hon hóast alt hevur at takka fyri. Eitt sinnalag, vit ríku luksusdýr í vesturheiminum eiga