gandast fram alsamt fleiri milliónir av hermonnum í staðin fyri tær, sum týskurin týndi ella tók til fanga. Síðani kunnu vit nevna víddina, sum hevði við sær logistiskar trupulleikar, eitt nú í Stalingrad

spennandi at modellerað eitt portrett. Eitt er, at tú ikki skal hava eitt hugskot, einans royna at fanga persónin. Er tað munur á at gera eitt portrett av einum fólki, man kennir, og einum, man ikki kennir

gongst tykkum, um tit rýma”, søgdu teir. Skipanin var tann, at tá ið ein hermaður hevði dripið ein fanga, hækkaði hann í tign og fekk hægri løn. Úrslitið var eisini hareftir. Sum fráleið gjørdist møguligt

”Tað er altíð vágiligt at leggja seg avgerandi út í fremmand viður­skifti. Hann var hvørki borgari í fanga­koloniini ella í tí statinum, hon hoyrdi til. Fordømdi hann avrættingina ella hartil royndi at forða