gævi skjótt at tann stundin upprann. Á ver tolin og bið tí Guds himmalska frið skal hin trúfasti fáa í løn Tann ið krossin her ber lívsins krúnu har fær á Guds barn ver tí vakið í bøn. Ein heilsan til tykkum

stundin, men stokkut hon er, Eftir vár kemur heyst, eftir dag kemur nátt, Og eitt sinn tað at lýsa fer. Ver tí íðin og sáa og gev ikki grið, At títt arbeið kann búnast í frið.

vit øll at taka at hjartanum. Jesus Kristus! Far ei frá mær! So eg biði nátt og dag. Jesus, bróðir! Ver tú hjá mær! leið meg heim mín síðsta dag. Friður veri við minni tínum. Símun P. Poulsen

inn á Toftir. Nei vit fóru einir 4 við honum í bili, tað flentu vit ofta eftir seinni, at Yo­vonna, ver­móðir, ikki visti hvør Niels var, og helt ein annan av okk­um verða Niels. Um hesa tíðina í fjør bleiv

har vit saman, eftir ynski frá pápa, sungu sangin: “Eg sigla man yvir lívsins hav”. Eftir seinasta vers, játtaði tú, at hetta var ein deiligur sangur og sovnaði burtur. Mamma góða, við tínum livi og kærleika [...] sum eingin pína, ei heldur sorg er. At enda vilja vit takka fyri alt og vit endurgeva her seinasta vers úr sangi til 70 ára føðingardagin hjá tær, góða mamma: Takk, tit (foreldur) fyri alt, sum farið er

sigandi ørindi í einum sangi. Jesus Kristus far ei frá mær! So eg biði nátt og dag. Jesus, bróðir! ver tú hjá mær! Leið meg heim mín síðsta dag. Guds friður hvíli yvir minni hennara. Símun P. Poulsen

bein, vit gjørdu tað við gleði. Alt fyri at hjálpa, sum tú hjálpt hevur okkum. Tú var ein góð kona (ver)mamma, omma og ein systur, tað veit tú væl, alt í alt. Kærleiki, tolsemi og orð tú hevði, tað gav so

hjartaliga synd í honum, at hann skuldi fara einsamallur inn í deyðan. Men tá legði eg til merkis hetta vers, ið stóð í álmanakkanum henda sama dagin, og sum var mær til stóran ugga: Eg eri ikki einsamallur

so knappliga, at mann hevði ringt við at skilja tað og enn minni góðtaka tað. Seinasta árið hevur ver­ið sera tungt og merkt av djúp­ari sorg. Mamma var eitt deiligt menniskja, sum fylti nógv, allastaðni

aftur hitta, Sum vit so sára syrgdu her, Og hoyra kærar vælkendar røddir, Honum syngja prís, vælkomin ver. Lis við familju