báðar hittust. Tú gjørdist sera ovfarin og segði bara einki. Hendan løtan rann mær í huga, tá íð prestur prædikaði og las upp heilsanir frá vinfólkunum og flokkinum hjá tær, har tey lýstu títt opna og glaða

bróðir, stuttligari hevði verið at sett seg at práta saman, enn at seta seg at minnast teg. Sum prestur segði í gravtaluni, so høvdu vit eitt sera trygt og gott heim. Av seks systkjum eru vit nú bert tveir

lat onnur koma fram og stuðlaði teimum. Lítillátin, sum hon var, stuðlaði hon altíð øðrum. Og sum prestur so væl segði, so eru hesir eginleikar teir bestu, sum ein menniskja kann eiga. Altíð at hava tíð

er hóast alt tað, sum vit mugu brúka fyri at seta orð á okkara kenslur og okkara samkenslur. Sum prestur so væl segði tað í kirkjuni, so vóni eg eisini, at tey góðu minnini, sum vit eiga eftir Berith, vilja

hevur mangan rætt mær tína hjálpandi hond, tað var ongantíð ein spurningur, um tú hevði tíð. Sum prestur so gott segði til tína jarðaferð, so ræður ikki bert um at liva leingi, men eisini um at liva eitt

vaks upp við Tinghúsvegin í Havn. Vit gingu allar í sama skúla, gingu til prest saman. Thaysen, prestur, konfirmeraði okkum í Havnar kirkju 2. oktober 1949. Vit hittust øll aftur at minnast henda dag 45

vera til tína jarðarferð í staðin fyri at gleðast um lívið og tín føðingardag saman við tær. Thomas prestur talaði um teg og segði, at sjálvt um vit øll vóru skelkað og øll høvdu pínu í hjartanum, so skuldu [...] vit kundu, og í staðin fyri at banna myrkrinum, skuldu vit tendra ljós fyri hvørjum øðrum. Thomas prestur helt fram og segði frá, at vit fyri sjey árum síðani eisini sótu her í Sjelle kirke, tá tú vart [...] ljósa vegi, sum lá tær fyri framman. Lívsvegur tín bleyv ikki langur – men hann var ljósur, segði prestur. Elskaða Maria! Omma og abbi sakna teg og títt ljósa lyndi hvønn dag. Vit minnast fyrstu ferð, tú

ongantíð tekur feil, og at Harrin fer at geva tykkum styrki í hesum tungu døgum. Inga Poulsen Dam, prestur, segði nakað soleiðis í kirkjuni, at tað var ikki tað týdningarmesta hvussu nógv ár man livdi, men

í Klaksvík. Sum ársgomul flutti hon við foreldrum sínum til Havnar, har hon vaks upp. Pápin var prestur í Adventistakirkjuni, meðan mamman ansaði børnum og hevði egnan handil í heiminum. Emma var elst

arbeiddi mamma á vevstovu, meðan pabba las teologi. Hann var liðugur at lesa í 1954, og settur sum prestur í Norðoyar eystara prestagjaldi sama árið. Á Viðareiði dámdi pabba væl, men mamma helt at honum dámdi [...] dámdi í so væl í bjørgunum, so hon sat ofta við ampa. Til jólar í 1956 bleiv pabba settur sum prestur í Fuglafjarðar prestagjaldi, tá var eg 1 ára gomul og Páll 3ár. Heini bleiv føddur árið eftir og Johan