kjakinum, sum er í Føroyum, um hetta mál. Er hatta tann einasta søgan, sum er frammi um, hvussu alt hendi, so skilji eg væl, hví føroyingar eru illa við. - Tað er ikki hvønn dag, at Danmark verður lagt undir

tó greitt fram á fundinum, at tað vóru fiskimenn og tess felag, sum vóru fíggindin. Eitt spennandi hendi tó: Havnar Handverkarafelag var í veruleikanum í verkfalli móti sínum egnu limum, sum arbeiða uttanlands

upp í. Og tað var júst tað hon gjørdi í 1992. Vagn Wåhlin samanber føroysku støðuna við tað, sum hendi í Keypmannahavnar kommunu fyri fáum árum síðani. - Kommunustýrið hevði trupuleikar av at fáa fíggjarlógina [...] skuldi selja virðir fyri uml. 800 mió. kr. fyri at útvega pening. - Og tað var stórt sæð tað sama, sum hendi í Føroyum í 1993, sigur Vagn Wåhlin. Tað hevur í longri tíð verið kjakast um, hvørt føroyingar hava

burturúr heildini og fekk serligan skattalætta, sum allir aðir samfelagsbólkar ikki eisini fingu. Nú hendi so tað, at ein ávísur samfelagsbólkur - í hesum føri var tað sjómenn og fiskimenn - fingu ein skattalætta

vóru misnøgdir við tey tiltøk, sum vórðu framd av okkara flokki. Tey høvdu helst rætt í tí, at tað hendi alt ov lítið. Nú skuldi vend koma í, tey boðaðu frá einum øðrum politikki. Tað skuldu beinanvegin

Kanningin má vísa, at onkur í Føroyum hevur verið vitandi um hvat hendi. - Tað hava verið so nógv fólk, sum áttu at vitað hvat hendi í bankunum, viðvíkjandi avsetingum og líknandi. Her mangla so nógvir

Heystið 1992 yvirtóku Føroyar til føroyskt sermál ráevni í undirgrundini. Hetta hendi eftir tógvið stríð í nógv ár. Yvirtøkan merkir, at allur rættur til at gera av um leitast skal eftir olju, nær leitast

hondskrivað. Skrivimaskinu sá eg hann ongantíð brúka. Drúgv vóru málsevnini Johan Djurhuus hevði um hendi og ymisk. Umframt krevjandi starvið sum skrivstovuleiðarin í Tinganesi, var hann sjúkhússtjóri, tað

í størri mun bæði sum bøndur í landsbygdum og sum arbeiðarar og tænastuvinnufólk í býum. At hetta hendi, komst fyrst og fremst av tí, at londini í Miðeystri blivu til í tí líki, vit kenna, og soleiðis komu

hevði hon einki arbeiði at fara til, men væntandi var, at hon kundi sleppa aftur á Apotekið. So hendi tað, at hon í januar 1958 fekk boðið starv hjá Ríkisumboðnum. Hon skuldi arbeiða á deildini, sum umsat