nakað við tónleikin, meðan tú vart á oynni? - Jú, eg yrkti einar tredivu sangir. Hesir sangir eru mest andaligir sangir, og ætli eg mær at fara at geva teir út á fløgu. Bæði sonur mín og versonur mín eru

at William Heinesen er hin størsti høvundurin yvirhøvur, tí ein í einum lítlum samfelag kann skapa mest um mennisjkalívið. Hetta prógvar eisini tað, ið eg meini, at tað hevur einki at gera við, um tú fyrst

spæla solo. Óivað verður onkur teirra aftur á plakatini um nøkur ár. Nógv fólk var ikki at byrja við, mest mundu tað vera foreldur, men so smátt fyltist salurin og tá Born To Be Wild rungaði var fitt av fólki

eftir. Tað er tað ikki. Hetta er eitt seriøst og demokratiskt ?projekt?. Í grundini er tað óiva tann mest demokratiska loysingarskipanin, sum nakrantíð er framd. - Tí haldi eg, at tíðin nú er komin til at

men salurin fekk øll krøv eftirlíkað. Fjálgasta jazzskemt Ein kann valla tvíhalda um, at tað var tað mest undirhaldandi og skemtiliga tónleikaparið, ið stóð á palli. Men hinvegin, so var álvara í og tveir

kappingarførinum vit hava í Føroyum og tí lítla heimamarknaðinum. Eg meini at seinna punktið er tað mest týdningarmikla, nevniliga at heimamarknaðurin er ov lítil til at vit veruliga kunnu standa okkum í

fyribyrgjandi arbeiðinum. Polyklinikkin er eitt lítið sjúkrahús í einari bygd ella einum býarparti. Her er mest ambulant viðgerð, men tað ber til at verða innlagdur eitt stutt skifti. Her er eisini ein deild fyri [...] arbeiðarum á smáum virkjum, og hon hevur samstarv við tey stóru virkini. Landspartasjúkrahúsini eru mest serkøn á einum barnasjúkrahúsi, einum vanligum somatiskum sjúkrahúsi og einum psykiatriskum sjúkrahúsi

grundgeva taluna - hjá Hans A. Djurhuus er Peter Arrheboe ikki óður í høvdinum - og roynir at krógva sum mest í ullintum tilsipingum og romantiskum mjørka. Beinta og frákoyrdi prestur liva teirra mongu seinastu [...] felag: tær eru gjørdar nógv mildari og hjartareinari enn hon í søgnini. Barbara er hon, sum líkist mest frá Beintu í søgnini, meðan høvuðspersónurin hjá Hans Andreasi tíðum fær herðindi av ómildni, men

(hugsa bara um bíbilusøguna) at um eitt fólk vaknar, tá fer tað at standa saman og kann tá gera tað mest ótrúliga. Hetta hendir oftast, fyri ikki at siga altíð í eini krepputíð ella beint aftaná. Fólkið

ódnartakið, høvdu tey víst nakað serligt vinnufísni? Var teirra inntøka nakað at reypa av? Nýttu tey ikki mest frítíðina til fjant og fjas? Og teirra sparsemi sást lítið til. Men ikki veit eg, tey allar flestu