skal siga teimum nakað um hvat er best fyri tey. Hvat er rætt ella skeivt – ”eg skal nokk klára meg, fyri meg hendir einki, tig tú” o.s.fr. <BR><BR>Tað er bara so harmiligt at fólk ikki læra av slíkum. Vit [...] heim aftur til fólk sum bert kendu meg, tá eg kundi ganga. Nú var eg ikki tann sami at møta á eiðisgøtum sum áðrenn vanlukkuna. Nú sat eg í einum koyristóli, og eg føldi meg nokk so býttan – eg legði merki [...] og ikki kunna gera tað, sum eg altíð hevði gjørt – eg ynskti meg bara vekk, vildi sleppa niður aftur á hospitalið, tí har kendu øll fólkini meg, sum eg var. Eg hevði so nógv felags við øll sum vóru har –

alt eftir hvussu tað passar inn í tað tey vilja siga, við tí eina endamáli at fáa meg at ásanna, at eg skal ikki halda meg vera nakað sum helst. Ongantíð aftur um hetta stórbara sund, hesin ólukku undir [...] roykjarar og anda ball niður í teg. Og so koma tær stórbæru løturnar fram fyri meg, ferðirnar um Sundið, tá heimurin lá víðopin fyri meg. Ferðirnar niður lestrarárini, ferðirnar út í heim sum fjølmiðlamaður, ferðirnar [...] á náttartíð og so óskilliga, at teir næstan vóru ólesiligir. Men fepurin undir Vestmannasundi dró meg fram í nútíðina. Tað var røddin á Dánjal Højgaard, útvarpsmanni, sum var staddur umborð á seinasta

Tá eg hoyrdi hesa strofu av »Achtung Baby« fløguni kendi eg meg heima. Eg dugi ikki at siga tað øðrvísi. Eg kendi meg heima. Eg kendi meg júst sum maðurin, ið blakaði seg inn í náttina, uttan at vera [...] og mest sum av tilvild hoyrdi eg okkurt í útvarpinum, sum dróg meg og »talaði soleiðis til mín«. Eg legði pennin eina løtu og setti meg at lurta. So segði maðurin, er hann nevndur er hann kendur; »vit [...] og skúli kunnu setast saman á ein slíkan hátt. Men sigast skal, at har tónleikur altíð hevur førkað meg, tosað við mítt hjarta og mínar kenslur, hevur skúlin heldur tókt mær at verið ein staður, har tú fært

eftir nýggjum lungum, sum hon eisini fekk í januar mánaði í ár. - Nógv fólk hava havt meg í tonkunum, og spurt bæði meg og familjuna um, hvussu hevur gingist. Tað kundi blíva strævið fyri tey nærmastu, at [...] veg niðan. Tað er ein fantastisk kensla, tá man ímyndar sær, at síðani desember hevur deyðin andað meg í nakkan, og nú eitt hálvt ár seinni, eri eg á hægsta toppi í Føroyum, sigur Sigrun Jóhansdóttir Bisp

Fólkakirkjuni. - Pápi mín kallaðist Jógvan Poulsen, og hann var góður við kirkjuna. Hann plagdi at vekja meg sunnumorgnar og segði frá, at nú fóru vit í kirkju. Tað var slett ikki so stutt at ganga hjá einum [...] sum var lærari og deknur í kirkjuni, sang fyri, tá vit ongan organist høvdu. Tað var hann, sum bað meg, tí hann orkaði ikki bæði at lesa og syngja fyri. Eg var nýggjur tá og royndi sum frægast. Til ber [...] kursusinum hjá honum. Tað var skjótt at allar fýra stemmurnar vóru við. - Orgulspæl hongur ikki saman fyri meg, um ikki allar stemmurnar eru við. Eg var seinast í tríatiárunum, tá eg byrjaði at spæla á orgul, og

heldur fram á landsliðnum. - Landsliðið liggur mær nær, men tað slítur uppá meg. Eg haldi, at eg fyri eina ferð skyld fari at hugsa meg um, áðrenn eg svari. Tað er ein tung avgerð at taka og hon verður ikki [...] trýsta á pílin undir myndini - Hatta er pakkin tú fær við Atla Gregersen, Hatta er býtt, men eg føli meg provokeraðan. Eg orki ikki at brúka tíð upp á at burturforklára, men ein 33 ára gamal eigur at vita

nógvar lívsroyndir, bæði góðar lívsroyndir og harðar lívsroyndir, sum hava gjørt meg ta kvinnu, eg eri í dag. Lívið hevur lært meg at stríðast fyri tí, eg trúgvi er rætt, og tað liggur mær nær eisini at stríðast [...] Starvsheiti: Námsfrøðingur Eg eiti Maud Wang Hansen, og á tjóðardegi okkara í ár varð er 50 ár. Eg kalli meg nólsoying, tí har vaks eg upp hjá ommum og abbum. Foreldrini búðu í Havn, og her havi eg gingið í skúla

at liva meg inn í ymiskar leiklutir. Tað er sum at spæla allan dagin, sigur hon. - Eg vóni, at vitja Føroyar aftur næsta vár. Eg sakni kvirruna við Gjógv og tað sera vakra útsýnið. Eg gleði Meg eisini at [...] eykamamman, eg kundi droymt um. Hon gjørdi tjúkkar, føroyskar pannukøkur og sang, framførdi og lat meg og beiggja mín liva sum í eini søgu hjá Astrid Lindgren. Okkum fattaðist einki, sigur Maria Andrasardóttir

og brúkti hjartastartaran, tá tey tvær ferðir til fánýtis, høvdu roynt at fáa lív í meg. Nú bragdaði, og lív rann í meg aftur. Hjartaligt nærlagni, hepni og kønar hendur bjargaðu mær.” Reyði Krossur tilnevnur [...] mær lívinum. Hjartað var steðgað, og í tveimum ella trimum umførum stríddust tey fyri at fáa lív í meg aftur. Sólrun Ørvarodd, sjúkrarøktarfrøðingur, byrjaði at geva mær kunstigan andadrátt, so skjótt eg

Jógvan, Gerhard, Elfin, Maria, Eileen. Vit hugsa um tykkum. Takk og Gud at tú frelsti meg, takk at blóð títt rann fyri meg, takk at Harran Jesus tú gav, takk fyri náðinnar djúpa hav. Heilsan frá okkum øllum [...] vit rættiliga komu at kennast. Mása var í handlinum á Stongum. Mása og hinar í handlinum prátaðu við meg og spurdu, hvar eg hevði verið. Eg segði í Árnafirði. Mása forstóð seg ikki uppá, hvat har var. Jú