verða uppgávurnar at menna vinnulívið, serliga á tøknifrøðiliga økinum. Hetta merkir tó ikki, at fiskivinnan skal vera við skerdan lut. Annars heldur nevndin, at tað hevur týdning, at partapeningurin í eini

Jacobsen, sigur,at framgongdin er sera stór, tí havast skal í huga, at fyri nøkrum árum síðani fekk fiskivinnan nógvan studning, men hann er skerdur niður ígjøgnum nú. ? Nú, vit onga skipan hava, sum javnar

ið meira dugnaligt og vinnulívsmennirnir minni sjálvsøknir og meiri álítandi. Hvat er at gera Fiskivinnan verður framvegis okkara høvuðsvinna, men hon má tillagast treytunum. T.v.s. at hon skal bera seg

bløðir í skatti og mvg, sum eisini verður brúktur í ymsum stuðuli til fiskivinnuna - samstundis sum fiskivinnan er undantikin mvg. ? Hetta er heilt meiningsleyst, sigur vinnulívsmaðurin úr Lopra. Vita ikki,

oyggjalandið hevur ment seg seinastu mongu árini, meðan oljuvinnan hevur verið høvuðsvinnan, og har fiskivinnan hevur ment seg so spakuliga og nú er við at koma á føtur aftur, eftir at hava verið afturúrsigld

ventures skipanum. Men tann parturin av samvinnuni sveik kanska eitt sindur. Tað er eins og føroyska fiskivinnan meira hevur hugsað um og er farin eftir løtuvinninginum. Líkt er til, at aðrir í dag, eitt nú

okkara fiskivinna langt framman fyri ta hetlendsku, men síðani oyggjarnar fingu oljuinntøkur hevur fiskivinnan ment seg nógv í Hetlandi. í dag er hetlendski fiskiflotin ein av teimum mest framkomnu í heiminum

virkjunum, og tað eru politisku flokkarnir, sum hava skyldu at skapa hesar karmar. Er tað bert fiskivinnan á sjógvi, sum skal hava stuðul ? Sum kunnugt letur landskassin við minstulønarskipanini árliga

ldur (blokkstuðulin, og pengar sum á ein ella annan hátt hava sín uppruna í fiskivinnuni). Tá fiskivinnan svíkur, sum hon tíverri ofta ger, so er bara ein inntøkukelda eftir, og henni ætlaðu teir at forkoma

tíð, so er alivinnan í stórum vanda fyri at fara heilt fyri bakka . Somuleiðis eru tekin um, at fiskivinnan ikki kemur at hava somu høgu prísir sum hava verið - teir eru kanska blivnir meira »normalir« aftur