m til útidystin, og hesum játtaði eg. Flogið varð knappar tvær vikur eftir ballið, men í seinastu løtu gav eg avboð. Eg hevði ongantíð flogið fyrr, og dirvið var kortini ikki til at royna tað hesaferð

Føroyar-Finnland 25-17 (10-12): Larnaca, Cypros: Eina løtu fyri steðgin, var føroyska liðið aftur ávegis móti tí ógjørliga. Finnland hevði annars byrjað dystin væl betur enn okkara, og so hvørt sum kanónirnar

men tíverri eydnaðist honum ikki at fáa bóltin framvið René Tórgarð, sum hevði tveitt seg. Lítla løtu seinni skora teir fyrstu ferð eftir deyðbóltsstøðu. Tá ið teir fleiri ferðir megna mál burturúr d

óføroysku skriving, sum nú fer fram um fedranna kirkju. Klandrið og skrivingin, sum tók seg upp, í somu løtu løgtingið hevði samtykt, at fólkakirkjan skuldi koma á føroyskar hendur, er ósømiligt. Hetta er skomm

uppgerðirnar ímillum liðini. Deydligur 1. hálvleikur Dysturin byrjaði varliga, har liðini nýttu eina løtu at kenna seg tilrættis á vøllinum. Eftir hetta byrjaðu liðini at ota seg nærri brotsteiginum, og tá

vit bruktu gull slipsini i løgmanssteypa finaluni i fjør=o)« »Vit smakkadu føroyameistaraheitid eina løtu. Betri næsta sunnudag a heimabeit« »Johan troest pakkadi arnbjørn inn i dag.. hann fekk einki gjort

løgreglumann á Stongunum beint eftir setanina av Føroya Sjómannadegi. Tríggir løgreglumenn fylgdust hesa løtu, men hildu seg langt afturi í fólkarúgvuni – og langt frá sjálvum røðarapallinum, har Tórbjørn Jacobsen

undirtøku millum føroyska fótbóltsáskoðaran. Bæði ítróttar- og fíggjarliga. Og hóast valið í skrivandi løtu ikki er staðfest av FSF-skrivstovuni, so er eingin ivi um, at tíðindini, sum Kringvarpið bar á heimasíðuni

Gerhard sítt egna Um 9.30-tíðina í morgun fingu vit heilt stutt orð á Gerhard Lognberg, sum júst í hesi løtu sat á fundi í vinnunevndini. Vit spurdu hann, um hugsandi er, at tølini, vit hava nevnt um tilmæltar

poppur, men tað er heldur ikki negativt. Eg vil mæla fólki til at geva tí ein møguleika og lurta eina løtu eftir »Live 3 – 2 vetrarkvøld í Runavík og Klaksvík«. Vita, um tað ikki er okkurt, sum eisini tú kennir