nei beinanvegin, tá daman fortaldi mær, at hon hevði meldað meg til. Eg ringdi eisini til mín góða vin Hans Marius (Ziska, blðm.) og vildi bara hoyra hann siga, »nei, tað er mega kiksað«. Men hann segði
fíggjarkreppuni, men tá avleiðingarnar av kreppuni einaferð hæsa av, kann støðan hjá føroysku ferðavinnuni aftur fara at verða mett sum vanlig. Og spurningurin í mong ár hevur verið, hvussu stendur til
Gundadali. Okkurt hissini sprell var á vengrunum, men fyri uttan tað, so var lítið veiggj í steypavinnarunum úr Leirvík og Gøtu. Jógvan Martin Olsen, venjarin hjá Víkingi, var fáorðaður eftir dystin
Harra og Frelsara at leita til, og ikki minst í tílíkum umstøðum er tað gott at kenna, at tú eigur ein vin, sum er hjá tær og um teg, tá eingin annar er har. Eg kendi ein fullkomnan frið á mær, og eg legði
við myndini. Tveit hana har so langt út undir væðingina sum til ber. Hetta segði hann við ein góðan vin. Men illa gekst hjá hesum manni at fáa hurðina upp, so Edv. Munch fór sjálvur í somu øði upp trappurnar
lítlan eginkapital, men læna stórar mongdir, bæði frá íløgugrunnum og ríkum privatum, sum forvænta ein vinn-ing uppá 15-20%. Í Týsklandi blivu hesur grunnar eyknevndir "Heuschrecken" ella grashoppur, netupp
fanst eingin føroysk mentastætt í okkara heimastýri. Umbroytingin frá bóndasamfelagi til fiskivinnusamfelag skapti eitt tómrúm, sum var góð jørð hjá vekingarrørsluni at sáða sítt sáð í. Og
kirkju til jarðarferðina, at heilsa honum eitt seinasta farvæl á foldum. Má Harrin signa minni um góða vin mín Tummas Jákup Lið. Sonni Jacobsen
á mangan hátt verið ein slóðari og hevur hav tein týðandi leiklut í nýggjari føroyskari fiskivinnusøgu. Tá Atli gjørdist sjúkur av krabbameini, lat hann hvørki seg sjálvan ella onnur á nakran
teimum, sum hvønn dag fara til arbeiðis og rinda sín skatt. Og hesin hugburður kann skjótt raka ein vin, okkurt skyldfólk ella okkum sjálv. Tí vit vita, hvussu skjótt lagnan kann venda. Eitt arbeiðsóhapp
