Føroyum. Hvalbingar keyptu hana á uppboðssølu 24. august í 1850 frá kongi, og síðani hava teir fingið seyð, fugl og egg úr oynni. Nú hevur felagið Lítla Dímun latið gjørt ein film um oynna, sum lýsir søguna
meðan siglt varð um Leirvíksfjørð. Heimbygdin Svínoy er honum sera kær, her eigur hann jørð og hevur seyð, og fyri nøkrum árum síðani bygdi hann sær eini hús á Gundaváli, har jørðin liggur. Helgi er nógv
øllum hesum tungumálum, plagdi hann bara at siga, at tað gekk fínt, tí øll fóru væl nøgd avstaðaftur. Seyð hevur hann eisini dámt væl at fingist við, men nú er minni av tí. Helgir verður ynskt hjartaliga tillukku
alt fór upp í royk, sigur hann. Mortan hevur í fleiri ár havt kríatúr, eitt nú hønur, dunnur, gæs og seyð, men í hesum førinum vóru bara hønurnar inni. - Tá roykurin er komin á tær, og tað er vorðið myrkari
alt fór upp í royk, sigur hann. Mortan hevur í fleiri ár havt kríatúr, eitt nú hønur, dunnur, gæs og seyð, men í hesum førinum vóru bara hønurnar inni. - Tá roykurin er komin á tær, og tað er vorðið myrkari
bygdararbeiði norðuri við Gjógv. Hoyggjar, gongur á fjall og flettir umframt slíkt, sum hevur við seyð at gera. Og eisini er hann onkuntíð á floti við pápanum, sum enn av og á flýtur, tá hann fær onkran
Jósvein nú fer at keða seg, ella at hann ikki veit, hvat hann skal fáa tíðina at ganga við. Hann hevur seyð, so hann fer ikki at keða seg. - Mær dámar eisini væl at lesa, sigur Jósvein og váttar, at heilsan [...] ferðast. Nú er møguleikin í hvussu er til hetta. Mær hevur altíð dámað væl at ferðast, men eg havi havt seyð, so tað skuldi passa við hesar ymsu tíðirnar, sigur Jósvein Djurhuus. Mánadagin fer hann fyri seinastu
trøðni í Havnadali, sum hann hevur saman við beiggjanum, Heðin. Har hava teir gæs, dunnur, hønir og seyð. Eisini dámar honum væl at skjóta harur, tá tann árstíðin er. Mikudagin 1. juni frá kl. 14-18 verður
grundleggjandi broyting í føroyskum seyðahaldi. – Mítt uppskot er, at vit so við og við fara at hava allan seyð undir taki um veturin, sigur Gunnar Bjarnason sigur við Kringvarpið.
hann skuldi koma til lands. Tað vóru sjálvandi nakrir heilt fáir suðuroyingar, sum høvdu fingið sær seyð at fletta leygardagin. Men næstan allir hinir vóru á Tvøroyri og tóku ímóti nýggja Smyrli, tí hóast
