liva í, ja, so er tað tí, at skúlin er so góður. Haldi hesi uppróp vera skilagóð. Eitt er at glaða og rópa grindaboð, men lítið nyttar rópið, tá ið tað bert er roykur og eingin grind. Setningurin um góða skúlan
har ferðsla skjótt aftur skal verða. – Nú? ber ikki til? Vindurin er so nógvur, at formaðurin má rópa til arbeiðsmenninar. – Nei, nei. Tað ger onki, um hatta verður eitt sindur forskotið. Formaðurin –
hvussu hava vit so umsitið okkara fiskivinnu, okkara hálovaðu høvuðsvinnu, ogn alra føroyinga? Vit rópa okkum fiskivinnutjóð, matvøruframleiðara. Fara vit so at hyggja at veruleikanum má tú ógvast: - Tað
hornum. - Teir gera sanniliga sítt til, at dystirnir ganga væl, tað er sera hugaligt at hoyra teir rópa á okkum, sigur Hjalgrím, sum nú kappingarárið er farið afturum bert fer at slappa av fyri fyrst og
Eg var helst spektur og sjóverkurin mestsum burtur, tá ið tú sigur við bóndan, at vit mugu fara at rópa á Barsskor. Hvussu tað varð gjørt, tað veit eg ikki, men tá ið vit komu oman á lendingina, tá kemur
rætt. Og tað er í hesum føri ikki so galið at vera treiskur. Tann føroyingur, sum næsta árið kann rópa seg “Ársins almenni leiðari” er so at siga ímyndin av hesum omanfyrinevnda. Hann er treiskur sum fáur [...] milliónir, sigur hann. Tað er nevniliga so, at Føroyar eru partur av tí pelagiska kompleksinunm, sum tey rópa tað – altso makrel, sild og svartkjaftur. Hesir stovnar ferðast, og við teimum veðurlagsbroytingum
gittarleikaran hjá Hjarnum, Graham Stewart. Eina ferð um vikuna hava tey í The Times ein teig, sum tey rópa At leisure. Tá verður ein øðrvísi vangamynd gjørd av einum stjóra í Stóra Bretlandi, og um nakrar
armunum og troðka fram til gyrðingina. Vit skiltu, at teir veddadu um vinnaran. Síðani byrjaðu teir at rópa, og vit fingu tað til at verða fyri at eggja hanunum til at berjast. Fyrsti dysturin var tó eitt vónbrot
uppiborið. Trupulleikin er bara tann, at fólk, sum stríðast fyri ávísari søk hava lyndi at fáa tað vit rópa ?tunnilssjón?, t.v.s. tey síggja alt frá sjónarmiðinum, sum viðkemur teirra sermáli og gloyma ella [...] av hesum heimi - vit skulu gera okkara fyri at gera heimin til eitt betri stað. Tað eru so mong sum rópa: Gud er óndur - Gud ger einki o.s.fr. Sannlekin er tann, at tað eru vit sum eru ónd! Tað eru vit sum
grundleggjandi rættindi, sum eg sjálvur geri krav um, so koppa leiklutirnir á høvdið, og tey, sum rópa harðast um toleransu, gerast ironiskt nokk tey mest intolerantu. Var Mandela tolerantur? Men hetta
