bygdini. At fólk dáma at vitja aftur á slóðina, sæst ikki minst, tá tey á Hellunum skipa fyri tí, tey rópa, sólkomudegi. - Um veturin sæst sólin ikki á Hellunum í tríggjar mánaðir, og tá hon so sæst aftur

hava vit roynt uttanfyri 12 fjórðingar. -Vit byrjaðu túrin norðanfyri, í “Geiranum”, sum vit vanliga rópa tað. Fiskiskapurin var smáligur, so vit fluttu vestureftir og royndu norður úr Mykinesi restina av [...] royna inn á seks fjórðingar hesa tíðina? -Vit hava roynt nógv innanfyri, ella á Landleiðini, sum vit rópa tað. Har hevur verið væl at fingið, men er minkað nú ligið er út á summarið. Á Landleiðini skulu vit

spurningar til rakstur og leiðslu av hesum grunni – og skýra hetta óunniligt virksemi - so skulu vit rópa varskó, tí tá er vandi á ferð! Um tað er ein grunnur til vælgerandi endamál, ein grunnur til vinnulig

vera komin. Steinurin kann tískil bara vera borin av ísi ? ein ísborin steinur, sum jarðfrøðingar rópa tað. Og hesir eru ikki so fáir ymsastaðni kring landið. Teir eru eyðkendir, tí teir liggja soleiðis

loysn, ið flest møgulig kunnu vera samd um. Eingin lurtar eftir, hvat annar sigur; her ræður um at rópa fyri at verða hoyrdur av sínum veljarum og fáa teir at fegnast um, hvussu væl tað bar til at niðra [...] áhugamálum? Kann tað hugsast, at vit ikki vilja lurta eftir og skilja trupulleikarnar hjá øðrum, men bert rópa um egnar og loysa teir í rossahandlum við aðrar minnilutar? Kann tað hugsast, at vit í okkara lítla

koronu-tíðini. Norðmenn keypa gulllaksafars sum eitt nú “fiskemad”, “fiskebolle” og “fiskekage”, sum tey rópa tað har yviri. Farsið verður fryst í blokk, og hvør blokkur vigar 7,5 kilo. Gulllaksafarsið er eisini

øðr­vísi. Mær dámar best tær einføldu tekningarnar. Onk­untíð havi eg teknað rúgvutekningar, sum danir rópa myldretegninger, men tað er ikki eg. Mær dámar best tað einfalda við einum høvuðsmáli. Politikararnir

frá uttanflokkalistanum í Sam­bands­flokkinum, og síðan í Javnaðar­flokkin. Borgarstjórin vil ikki rópa seg ideo­logiloysingur, men ger kortini vart við, at hugsjónin er sjáldan drívmegin í kommunupolitikki

toftamaðurin, Ingemar Højgaard, at vera til arbeiðis á smoltstøðini í Glyvradali ? ella Uppi á Dal, tey rópa. Men tað var eingin trupulleiki hjá familjuni, tí í Dalinum hava tey gist so mangar ferðir áður. Har

trilvandi halda á við at vilja dyrka okkum sjálvi, fortíðina og tjóðskaparliga tokutaluna, ið vit rópa tjóðskaparligur samleiki. Mín kritikkur kann av mongum tykjast harður, men hann er borin av, at eg