verið Ivan Carlsen og síðani Heri Lava Olsen, ið tók við sum leiðari í Svimjihøllini, tá Ivan Carlsen doyði í 1985. Heri Lava Olsen kom í starv sum lívbjargari hjá Tórshavnar kommununi á vári 1973. Hann hevur
fyrsta mannalívið í Svøríki. Talan er um ein mann í tríatiárunum. Maðurin, sum búði í býnum Uppsala, doyði heima við hús fríggjakvøldið. Læknin fekk alt fyri eitt illgruna um, at talan var um H1N1, tí hóast
Ein svenskur ferðamaður datt í gjár niður í eitt virkið gosop á indonesisku oynni Bali. Hann doyði beinanvegin. Maðurin, sum var 25 ára gamal, var farin niðan á tað 1.717 metrar høga gosfjallið Mount Batur
Bjargingarfelag og Landsfelagið fyri bjargingarfeløgini og sum var ein undangongumaður í feløgunum. Hann doyði brádliga í 1989, bara 58 ára gamal og hann er pápi Sofíu Jacobsen, sum nú er forkvinna í Vága Bja
Nielsen í nærum hálva øld – til 1990. Tá var konan vorðin sjúk, og var Sverri um hana til hon doyði í 1993. Tey ið hava havt sína gongd hjá Villhelm Nielsen, tá hendan fyritøkan var í vælmaktini, kenna
Sverri giftist við Thominu f. Simonsen, f. 1919 ættað úr Vestmanna. Hon doyði í 1993. Tey fingu børnini Maritu og Tummas Johan, sum doyði í 2005. Umframt eru abba- og langabbabørn. Sverri hevur verið og er
kláraðu júst ikki at hava gullbrúðleyp, og fingu tey tvey børn, Maritu og Tummas Paula. Tummas Pauli doyði fyri tveimum árum síðani. Abbabørnini eru trý og langabbabørnini eru sjey. Sverri er ein sera fjølbroyttur
Vilhelm Nielsen í nærum hálva øld ? til 1990. Tá var konan vorðin sjúk, og var Sverri um hana til hon doyði í 1993. Sverri er kendur av mongum, hann hevur umframt arbeiðið hjá Vilhelm Nielsen verið rættuliga
Deild í Vestmanna. Tey hava búð í Torfinsgøtu síðan 1955 og fingu fýra børn: Gunvør, Finnbjørn, sum doyði í 1972, bert 21 ára gamal, síðan eru tað Annmari og Rúna, sum báðar búgva í Danmark. Sverri hevur
hetta helt fram til ein blóðtøppur typti telefonina á Bumshamri fyri honum, nøkur ár áðrenn hann doyði. Sverri stendur undir børu, nú hesar reglur verða skrivaðar. Hann er á veg til Føroyar við okkara
