hevur við Páll Vang, býráðsformann. Í samrøðuni verður komið inn á ólukkuligu støðuna Tvøroyrar kommuna og borgararnir eru í, orsakað stóru skuldarbyrðu kommununnar. Til tess at komast skal burtur úr hesi

myndugleikum og einstaklingum. Umframt heiðurin at vera Føroya reinasta og best hildna bygd, fekk Eiðis Kommuna eisini ein kekk áljóðandi 30.000 krónur frá Føroya Sparikassa. Og eitt vegskilti at seta oman fyri

samtykti hósdagin, at kommunan skal orða ein vinnupolitikk. Býráðið skriare, at høvuðsstaðurin er ein kommuna í vøkstri og arbeitt verður stig- og miðvíst við at menna býin og bygdirnar soleiðis, at fólk trívast

Aftur ein lagnustund hjá náttúruí høvuðsstaðarøkinum. Verja umhvørvi... “Sjálvsagt skal Tórshavnar kommuna ganga á odda, tá taðkemur til at verja umhvørvið”. Soleiðis verður sligið fast í valskrá hjá lista

krónur – og við Gjógv hevur verið kravt eitt gjald á 50 krónur fyri at ganga niðan á Barm. Sunda kommuna heldur, at ymisku gjaldsskipaninar elva til ørkymlan, bæði hjá føroyingum og ferðavinnuni sum heild

- Sum kommuna vilja vit altíð fyrst taka atlit til tey, sum búgva og virka á staðnum. Síðan kemur ferðavinnan í aðru ella triðju røð, men vit viðurkenna, at ferðavinnan er her, og at hon er komin fyri

staðsetast á Bursatanga, har leikhúsið kemur at standa á markamótinum millum bý og havn. Tórshavnar kommuna fekk handa avgerðina frá dómsnevndini og skal nú taka støðu til valdu staðsetingina. Í sambandi við

Tíðindaskriv: Í hesum sambandi heitti Tvøroyrar kommuna á Tvøroyrar Skjalasavn, um at útvega okkum skrivligt tilfar og nakrar myndir, ið kundu varpa ljós á hesa, fyri Føroya land, so stóru hending. Í

serliga tá komið verður inn í bygdina. So kann eg ikki lata verða við at skriva hesar reglur. Miðvágs Kommuna og ferðslunevndin hava gjørt nógv fyri at fáa nakað at henda viðv. ferðsluni í Miðvági at frama,

munandi skerdir, nú landsvegurin kemur at liggja so tætt uppat okkum, sigur Jóan Magnus. Leirvíkar kommuna hevur fylt eitt meira enn 6000 fermetra stórt øki upp norðanfyri fiskavirkið hjá Kartani Joensen