m er hent, heldur hann. Hann vísir til dømis á, at í hagtølunum sæst bert, hvussu mong hava latið lív, og hvussu mong hava fingið skaða. Og út frá tí fæst onki at vita um sjálva vanlukkuna. Og heldur onki

við Føroyar. Summir árgangir (t.d. 1993 árgangurin) eru góðir og síggjast aftur í fiskiskapin-um í mong ár, meðan aðrir árgangir eru veikir. Tí er møguligt at spáa um framtíðina, um ein veit, hvussu stórir [...] at tú mást fiska fiskin, tá tú hevur møguleikan til tess, "tí vit vita so at siga einki um fiskin". Mong halda, at fiskurin, sum er tilstaðar í dag, er burtur í morgin, ella at fiskiskapur ikki ávirkar

Stovnurin mælir tí myndugleikunum til at geva næmingunum betri kunnleika til jødatýningina, tí nú eru so mong ár liðin síðani seinna heimsbardaga, at tey ungu duga ikki rættiliga at seta seg inn í tað, sum tá

nervaoddum. Knútar í bróstinum verða altíð kannaðir fyri HER2. Tað er nevniliga soleiðis, at ein ov stór mongd av HER2-reseptorum veksur um vandan fyri, at krabbasjúkan kemur aftur. Við at dyrka krabbakyknur við

Fyri aðru ferð í tvær vikur verður ógjørligt at gera bankaflytingar í fleiri dagar. Mong stúrsaðu við, tá tey Dýra Biðidag varnaðust, at teirra ætlaðu bankaflytingar ikki fóru at vera framdar fyrr enn

kvinnurnar á Skála og Strondum, sum vóru toppurin í føroyskum hondbólti. Tá Neistin fyri fyrstu ferð í mong ár misti meistaraheitið, vórðu tað júst StÍf, ella Skála sum tað tá æt, sum fóru avstað við meist

forða henni í at seta eld í, og hvørja ferð, eg sá royk ella hoyrdi brandbil, hugsaði eg um hana. Mong kenna seg helst aftur í hesum. Aftan á tógvið stríð og nógv tos við bæði landsstýri, býráð og fleiri

sum tú ætlaði, skuldi haldast við manér. Helst skuldi føðingardagurin haldast í Hovi, fyri at so mong sum gjørligt kundu vera við. Tær dámdi so væl at vera í vertskapi, og hava øll tíni rundan um teg

Ein sólskinssøga Løgmaður vísir á, at tað var ikki ein løtt avgerð at selja Sosialin, tí tað eru mong javnaðarfólk, ið hava sterkt tilknýti til blaðið, ikki bara kensluliga, men eisini fíggjarliga. Hann [...] n, floksleiðslan og grannskoðarin. Aftur til kjarnuna Kortini ivast Jóannes Eidesgaard ikki í, at mong javnaðarfólk eru hørm um støðuna, men hann ivast heldur ikki í, at tey fara at skilja støðuna, tá

eisini at senda teirra hjartans tøkk til læknar, prestar, løgreglufólk, sjúkrasystrar, portørar og mong onnur sum vóru saman við teimum hesa tíðina. Hetta vóru alt sera vælkvalifiserað fólk, sum gjørdu