fyri kirkjunnar framtíð at tryggja, slíkt kann ei á láni liggja. Og nú gott hundrað ár á rað hevur hon verið og er framvegis tað stað har deknur lesur lestur ella tænari er prestur. Har tú á hvørjum halgidegi

hesum døgum lata seg kanna fyri covid-19. Bæði í gjár og í fyrradagin var køin long, men í dag er hon væl longri. Køin gongur í skrivandi stund allan vegin niðan eftir Marknagilsvegnum og framvið Glasir

fram til dagin í dag. Hann hevði síðani eisini tosað við viðkomandi um hendingina og sagt honum, at hon var løgd aftur um bak. Men í oktober í fjør fór so nýggja hendingin fram, har ákærdi langaði eina fløsku [...] var um eina staka hending, sum órættaði fyri ein part sjálvur mátti taka skuldina fyri. Eisini vísti hon á, at ákærdi júst var komin í læru, og at atlit áttu at takast til tað. Eftir stutta umhugsan dømdi [...] ára gamla gentu, sum hevði sligið táverandi dreingin hjá sær í høvdið, somuleiðis við einari fløsku. Hon var um ta tíðina úti á einum skráplani í lívi sínum, men hevur nú tikið seg um reiggj og er farin í

hann varð lagdur saman í fjør, sigur Bjørg Nolsøe, sum hevur undirvíst hesum flokkinum bæði árini. Hon sigur, at frá fyrsta degi ráddi ein jaligur andi í flokkinum. Tey settu sær mál fyri. Við 50 næmingum

Vindurin kundi væl verið nógv harðari, men ávísar umstøður gjørdu, at ódnin ikki gjørdist so hørð, sum hon kundi verið. Petur Skeel, veðurmaður, sigur, at lágtrýstið um vikuskiftið er eitt av tí lægsta, ið

Vindurin kundi væl verið nógv harðari, men ávísar umstøður gjørdu, at ódnin ikki gjørdist so hørð, sum hon kundi verið. Petur Skeel, veðurmaður, sigur, at lágtrýstið um vikuskiftið er eitt av tí lægsta, ið

nú so klár, at í góðum sýni sæst hon við berum eygum. Stjørnan er uppkallað eftir Edwin Holmes, sum rakti við hana í 1892. Í mong ár hildu fólk, at hon var horvin, tí hon var ikki at síggja, men í 1964 funnu [...] vísindafólk hana aftur. Síðani hevur hon verið at síggja við sjey ára millumbili, og fyri einari góðari viku síðani kom hon aftur á himmalin. Tann 24. oktober var hon sera klár, men vísindin dugir ikki at

uttan at føra eitt ekstremt sunt lív, sigur Elisabeth Kvaavik, sum er ein av granskarunum, við VG. Hon heldur at smáar broytingar á røttum stað kunnu bøta um lívsgóðskuna hjá fólki og gera, at tey liva

Um onkur av lesarum okkara hevur okkurt at viðmerkja í samband við ólavsøkuna í 1937, eru hann ella hon vælkomin at seta seg í samband við Birgar Johannessen á telefon: 314647 / 273168

heldur hetta vera nýggjar tankar hjá mær, sum hon hevur hoyrt og lisið nú um dagarnar. Tí um hon leitar í sítt egna fakblað, Vøku, tvey ár aftureftir, so kann hon har finna gestarøðu mína frá aðalfundinum [...] hjá Sjúkrarøktarfrøðingafelagnum 18. mars 2006 – ella um hon var á aðalfundinum, so hevði hon hoyrt meg boða frá hesum longu tá, m.a. í hesum broti úr røðu míni: ”Til tann fyrra spurningin um hvat út [...] stórliga yvir tað ógviliga negativa aftursvarið frá forkvinnuni í Sjúkrarøktarfrøðingafelagnum. Og tá hon haraftrat fer so langt sum at siga, at ”sjúkrarøktin á Landssjúkrahúsinum er í vanda”, haldi eg tað