hevur skrivað bók um U55, og hendingin í Føroyum er sentralur partur av bókini. Ein av manningin tók myndir á ferðini, og Knud Jakobsen hevur fingið fatur á hesum myndum, sum ikki hava verið frammi áður. Bókin
vit setast við køksborðið við kaffikoppunum, vísir hann okkum inn í stovuna. Har er stórt borð, og myndir av tveimum fólkum eru á bróstinum. Konufólkið er mamma mín, sum doyði av tuberklum 1. desember 1938
sæð: Tað, sum hinvegin eigur at takast við til eina mynd sum hesa, og eisini við til tær grafisku myndir, sum SMK setur fram, er, hvør orsøkin er til gongdina. Grafisk mynd í sær sjálvum nýtist ikki at
fyriskrivað hvat tilfar skuldi nýtast til forhangi. Tað var somuleiðis gjølla sagt frá, hvat fyri myndir skuldu vevast inn í forhangi. Onki var tilvildarligt. Alt hevði sína søgu. Í templinum vóru mong [...] tað allarheilagasta. Men tað var ein munur, tí inn í forhangi inn til tað allarheilagasta skuldi myndir av kerúbum vevast í. Fyrstu ferð vit møta kerúbum er, tá syndin var komin inn í skaparverkið. "Og
m, har veggjaprýði vóru á næstan øllum húsaveggum og súlum bæði innan - og uttanfyri. Hetta vóru myndir í romantiskum sniði: Landssløg við trøum, smáttum, ríkmannaíbúðum, hirðar, neyt og seyður á biti
byrja tankarnir at mala, hvar kann eg hava mist hana? Og hugsa, um onkur annar hevur hana nú - allar myndir, øll loyniorð … hví havi eg ikki kopiera… Til arbeiðis uttan eina hond. Soleiðis kennist tað íhvørtfall
hendur - tey fleiri hundrað ferðafólkini, sum flóta á sjónum í bjargingarvestum, deyð av kulda, eru myndir, sum nærmast etsa seg inn í hornhindina. Undir framleiðsluni av filminum lá tað støðugt James Cameron
hendur - tey fleiri hundrað ferðafólkini, sum flóta á sjónum í bjargingarvestum, deyð av kulda, eru myndir, sum nærmast etsa seg inn í hornhindina. Undir framleiðsluni av filminum lá tað støðugt James Cameron
málningunum hjá Arnoldi, finnast eyðvitað í fjøllunum á Viðoynni, har málarin finnur síni myndevni. Men myndir hansara eru ikki vanligar náttúrulýsingar, hann ber annað fyri brósti. Málningarnir eru tráligar
traðka inn í, um vit annars vanliga ferðast í hesum rúmum. Men áðrenn vit velja at uppliva tey sum myndir, kunnu vit ikki fata hesi rúmini sum list. Og harvið eru vit aftur við valið. Listafólkið og áskoðarin
