Fyri einans 3 árum síðan átti eg eisini ein langabba og eina langommu við Gjógv. Øll blivu tey yvir 90 ára gomul . Gigomman á Tvøroyri og langomman og langabbin í Hvalba blivu øll 79 ára gomul. Nú eru
Føddur 16. september 1920 og deyður 4. juli 2018. Á okkara 30 ára brúdleypsferð í Grikkalandi bórust boðini, at Johannes Andreas Næs var farin, 97 ára gamal. Eftir eitt langt og virkið lív var “eikin” [...] fingið at umsita. Ein viti var hann, sum vísti burtur frá sær sjálvum, til hansara, sum fyri hann var deyður og upprisin, Jesus Kristus. Rímiligt fyri Johannes, átti hann Trúboðan, sum hann eisini var blaðstjóri
reypaðu av sínum avrikum. Á veg heimaftur komu teir eina ferð enn fram við Jim, sum framvegis lá sum deyður. Teir lótu hann liggja og lótust ikki um vón. Klokkan hálvgum fimm henda morgunin varð Jim funnin
her, sjálvt um vit ikki fáa svar og góð ráð aftur. Góði abbi: (Dánjal Petur Eliasen, f. 18.01.1914, deyður 10.12.02). Sjálvt um abbi doyði líka tveir dagar undir tveimum árum áðrenn omma, so følist tað a
Hanna høvdu sæð hvørt annað. Danmark var jú hersett, so hon visti ikki, hvørt hann var livandi ella deyður. Tá Petur at enda steig fótin aftur á danska jørð, visti hann helst ikki, hvørji ráðini vóru til
nýggjum málum. Bert tveir dagar eftir frættu vit at Hartvig Hansen fyrrverandi formaður felagsins, var deyður bert 68 ára gamal, eftir at sjúka hevði gjørt um seg. Hartvig var ættaður úr suðurjútlandi í Danmark
seg inn í Jesu favn Tað vóru tung tíðindi, sum frættust týsmorgunin 25. juni, at Harry var funnin deyður á gøtuni um Toftavatn. Ikki tí, Harry var nærum 75 ár, og harvið ikki nakar unglingi, men fysiskt
Skelkandi vóru boðini at fáa. Hans Oluf var brádliga deyður bert 50 ára gamal. Tað er í slíkum løtum, at tankarnir reika, orð eru so ómetaliga fátøk, og spurningurin um hví fáa vit ongantíð svar uppá.
heimanífrá, sum skelkaði okkum øll. Svágur mín, mín góði vinur, sum eg hevði kent alt livið, var bráðliga deyður. Vit skiltu hetta als ikki, tosaði við hann kvøldið fyri vit fóru, har hann ynskti okkum góðan túr
tjúgu ár, eg fjúrtan. Eg minnist, hvussu róliga og stillisliga tú bar mær boðini um, at pápin var deyður. Tá var ongin sosialhjálp at heinta, so tá var eitt at gera og tað var at fara til verka, Eplini
