somu skyldur sum onnur fólk. Hvat er tað, sum ger landsstýrisfólk so serlig, at tey skulu sleppa undan at rinda skatt av stórum parti av lønini? Hví er sama skipan ikki galdandi fyri vanlig fólk? Tað
taka tyngjandi avgjøld av vinnuni – so kann ferðavinnan uttan iva mennast til eina týðandi skoru undir samfelagsbúskapinum.
illa, men heldur alt loyniligt. Nær man Hu Jintao ætlar sær at greiða frá hesum, so farast kann undir at bøta skaðan? Men nei. Tað hevði verið for óbehagilgt fyri Helle Thorning-Schimidt og øll
gølu kemst av, at løgmaður – eftir at hann í einum lesarabrævi á Vágaportalinum varð lagdur undir at hava páført tí almenna tap gjøgnum síni partafeløg – blankt noktaði fyri hesum. Hann gjørdi
num. Men tað gjørdi hann ikki. Í øllum førum vóru ongar visjónir, sum vit ikki kendu frammanundan. Hann byrjaði við ódnarveðri, takkaði bjargingarfeløgum. Síðani nam hann við búskaparkreppuna
Mortensen, formaður í nevndini, Søvn Landsins Álitið er at finna á heimasíðuni hjá Mentamálaráðnum undir »Mentan – Útgávur - Álit.«
Jógvan Skorheim og Bjarna Djurholm, sigur Alfred soleiðis um uppskotið: »Meirilutin tekur ikki undir við málinum og mælir Løgtinginum frá at taka undir við uppskotinum« Stikk denn, Alfred Olsen
men tó ikki sannførandi. Fakfeløgini hava ikki lønt hesum flokkunum fyri stuðulin, tey fingu undir verkfallinum ella undir flatskattaorrustuni. Ella var nakar stuðul til fakfelagsrørsluna
tykkum tann skattin, sum skuldi fíggja ellisheim og annað hjá komandi pensjonistum. Longu frammanundan eru so nógv ung konufólk rýmd, at burðartalið er tað minsta síðan annan heimsbardaga, og tá
skal forkoma hesum møguleika. Men vit hava sæð slíkt fyrr, eitt nú tá Tjóðveldi hálaði teppið undan Anfinni Kallsberg og harvið forkom fullveldissamgonguni endaliga. Tað verður áhugavert