sera lítil, og hetta undrar í fyrstani, serliga nú Sigmundur Brestisson stendur framman fyri okkara Vesturkirkju við útbreiddum ørmun sum ein annar DiCaprio í stevninum á Titanic. Men sum frálíður
einans ein miðal spælari á føroyska fíggjarheiminum. Skipshundur og formaður í Búskaparráðnum Okkara fíggjarmálaráðharri, Bárður Nielsen, hevur valt Astrup til formann í Búskaparráðnum
upp og fáa endaliga svarið, slær Marjun fast. Men hvat er bíblian so? Og hvussu skulu vit fyrihalda okkum til eina bók, sum kann skiljast og tulkast á so mangar ymiskar hættir? Og sum eftir øllum at
húsinum. Tí tað eru livandi menniskju, vit eru um. Ikki veit eg. Veit bara, at hóast vit øll gera okkara besta, er ikki vist, at tað er nóg mikið. Allur arbeiðsdagurin er merktur av prioriteringum, og
aðrastaðir. Tað vóru eisini vit bæði, sum fóru út saman í 1996, kanska størsta avbjóðingin nakrantíð í okkara lívi. Her upplivdu vit gleði, her upplivdu vit sorg og gjørdust nærri knýtt í meldrinum. “900 dagar
og skapað bestu fortreytir í altjóða høpi og tær fært tú sum limur í ES sam-veldinum. Fyri vinnu okkara vildu allar marknaðarforðingar verið burtur, fríhandilsavtalur í hópatalið og harvið opin
sært hesi fyribrigdi dagligt. Tað løgna við hesum somu fólkum er, at tey standa og ilskast inn á okkum, ið mugu standa uttanfyri í kulda og kava, tí tað er ikki pláss inni á sjúkrahúsinum fyri okkum
ávøksturin sæst aftur við brotnum hjúnaløgum, lógloysi og frekleika, sum ongastaðni hoyra heima. Okkara egna sjónvarp er ikki undantikið. (Lesarabrævið er skrivað 6. oktober 2006, men av misgávum bleiv
broyting av teirri heilagu skrivtini - at vit hava kent okkum illa farin viðvíkjandi viðurskiftum okkara við Várharra, tá vit taka undir við at verja allar teir minnilutar, sum lívið og søgan hevur lært
” millum religión og politikk. Og í breiðara týdningi: spurningurin um leiklutin hjá religión í okkara samtíð. Og hann leggur út við síni hugmynd av tí demokratiska statinum. - Staturin má og skal
