Áka Dal Christiansen leikbann í tríggjar dystir. Henda revsingin hóvaði ikki Kyndli. Teir valdu at kæra málið víðari til dómsnevndina, men í sama viðfangi valdu leikararnir at taka seg av manslandsliðnum
einum roki, og ilt er at meta um, hvat veruliga hendi inni í øllum rokanum. Endin av øllum var tó, at kæra bleiv reist ímóti Hans Áka Dal Christiansen, sum tann 20. desember bleiv dømdur leikbann í tríggjar
sorgin og saknurin tyngri at bera enn í løtum, tá vit av hjarta høvdu ynskt okkum at verið saman við tí kæra, sum farin er. Sorgin kann tykjast so heljardjúp. Gævi komandi árið beri tykkum nýggja vón og styrki
úrskurðin. Nú havi eg so ikki sæð skrivligu niðurstøðuna, men eg rokni heilt víst við, at vit fara at kæra úrskurðin. Hetta er ikki í samsvar við tað, sum gekk fyri seg, og sum eg annars havi hoyrt um málið
um, hvussu langt við síðuna av vit eru. Somuleiðis at løgtingið og landsstýrið hevur útihýst okkara kæra merki, størsta dag hjá okkum, sum enn eru á lívi, 14. september. Skammi tykkum, at vera so stórir
á ákærubonkin í altjóða høpi. Fullveldisfólkini hava megnað at sett tað føroyska fólkið og okkara kæra føðiland á heimskortið, fyri at vera eitt óliviligt land fyri tey samkyndu at liva í. Tað má sigast [...] vera tey fægstu, sum eru í iva um, at málið um tey samkyndu, hevur í ein stóran mun skatt umdømi hjá kæra føðilandi okkara úti í heimi. Her heima á landi eru frontarnir trektir upp og komnir til sjóndar.
og aftur eru orsøk til, at teirra børn møta ov seint í skúlanum og harvið órógva arbeiðsfriðin, sum kæra skúlarnar til Mentamálaráðið, ið taka uppgávuna í álvara at byrja til tíðina. Tað sigur nógv um, hvussu
fólksligar og elskaðar sangir a la Højskolesangbogen, og tað var hesin Kim, ið gjørdist hin fólkakæra stjórnan over them all. Franz Beckerlee vildi spæla psykedeliskan 70ara rokk og blues á besta american
kennist tað, sum vit vóru 100. Gleddust saman um alt og hjálptu hvørjum øðrum, tá á stóð. Á tann saknur. Kæra Guðrun, eg veit at tú longu hevur heilsa uppá einglabeiggjan hjá mær har uppi, og velji at trúgva
havi eg roynt at purra mannin út. Uttan úrslit. Tá so menn byrja at ringja av skipum nú í heyst og kæra sína neyð, játti eg. Mótsett Óla so kenni eg umstøðurnar hjá sjómonnum á egnum kroppi, eg havi tilfar
