sambandi við mótmæli í kjalarvørrinum á tíðindunum um, at russiska andstøðuleiðarin Aleksej Navalnyj er deyður. Tað upplýsir mannarættindafelagsskapurin OVD-Info sambært svensku tíðindastovuni TT. OVD-Info roynir [...] at talið av handtøku kann vera hægri enn tað talið, sum bólkurin veit um. At Aleksej Navalnyj er deyður er bara toppurin av ísfjallinum, siga ST frásøgufólk um mannarættindastøðuna í Ruslandi. – Tað var [...] tíðindastovuni AFP. Hon hevur mælt til eina óhefta kanning av orsøkin til, at andstøðuleiðarin er deyður. – Máað er burtur av mannarættindastøðuni í Russlandi seinastu 20 árini, men síðani innrásina í Ukraina
Tað kom sera dátt við, tá ið eg fekk boðini at Lütje var deyður, satt at siga dugi eg ikki at fata tað reiðuliga enn, at tað góða menniskja hann var, ikki er millum okkum longur, tað vísti bara tann ovurhonds
Hans Joensen í Líðini, Föddur 19. januar 1955, deyður 6. juni 2021 Vágur í Suðuroy er sorgarbundin. Ein tann besti sonur bygdarinnar er heimfarin. Hans í Líðini var sum ein klettur í havinum, legði seg
gjár ringdi ein av mínum av skipi, fyrsta hann segði var: pápin, veit tú, at vinmaður tín Elis er deyður í kvøld. Nei, góði, tað veit eg ikki av. Ja, Elis hevur verið tyngdur av sjúku í nøkur ár, men mótið
*føddur 25. februar 1921 – deyður 28. februar 2014 Gotfred var borin í heim á Ryggi í Miðvági, sonur Onnu Elisabeth og Heina Joensen. Hann var giftur Dusinu f. Petersen í Sandavági og fingu tey 3 synir
segði við Inga, er hann alt ov livandi til at doyggja. Í mínari verð er Ingi ikki egnaður at vera deyður. Eg havi bert góð minnir um Inga, og tankarnir fara til tín Anna, sum hevur verið ein fantastiska
Dánial, føddur í Fuglafirði 18. januar 1916 og deyður 10. decembur 2002.Ingibjørg, fødd á Slættanesi 26. juni 1926, deyð 8 decembur 2004 Hóast er kenni meg lítlan at skriva minningarorð um verforeldur
sms og tað bleiv við at sms`a, so reisti eg meg og sá, at Hendrik skrivaði, at eg haldi at babba er deyður. Eg kvakk við. Hvat er tað tú skrivar, hugsaði eg. Kanska er hetta onkur sum skrivar skeivt. Eg ringdi [...] Henrik. Eg hoyrdi so ikka hvat hann segði, tí hann græt so illa. So hoyrdi eg hann segði, at babba er deyður, og eg veit ikki hvat eg skal gera.... So byrjaði eg eisini at gráta og spurdi hvat var hent. Henrik [...] babba fór inn á wc og kom ikki aftur, og hann sá ikki lítlu Astu, áðrenn hann fór, og nú er hann deyður. Eg komi til Havnar, sigi eg við Hendrik, legði hornið á og rann inn á wc og spýði, og hugsaði við
tikin og saknurin situr enn líka tungur á okkum nú, sum hann gjørdi tá fyrst vit frættu, at tú var deyður. Deyðin er sum oftast óvæntaður gestur og hetta er einki undantak. Tann leygarmorgun vit fyrst fingu
jarðarferð saman, málaði talarin eina púra órealistiska, ljósareyða mynd av lívinum hjá manninum, ið var deyður. Tá teskaði tú til mín við einum skálkabrosi: “Vælsignaða lova mær, at tá eg doyggi, so mugu tit
