dystin, hevði so avgjørt eisini sínar orsøkir. Sjálvsagt kundu tær nýta steðgin til at tosa nøkur ting upp á pláss, soleiðis at somu mistøkini ikki framhaldandi vórðu gjørd, og tað eydnaðist sum so eisini

her hjá ommu míni saman við tveimum næmingum. Her kunnu vit slappa av og hava betur tíð til at gera ting, sum vit ikki hava fingið gjørt í longri tíð. Skriva brøv heim, skriva CAS dagbók og gera nøkur skulating

kapittulin eitt ávaringarróp til okkum øll, um at vakna úr dvala! Síðani heldur bókin fram við at nevna 3 ting, ið kunnu hjálpa okkum í andaligu gongdini fram eftir. Sum tað fyrsta, verður dentur lagdur á at geva

hasar góðu tríggjar tímarnar og nakað, Málið er yndislig við ein klassisku boðskapi. Tað eru nøkur ting, ið eru verd at stríðast fyri. Hóast harða mótstøðu, feilir og snávaður av leið, so er ljósið sterkari

herðaklapp. Tí fólk sita mangan og kanska fordøma seg sjálv. Tað kann vera tann ringa samvitskan yvir ting, sum kanska eru oyðiløgd í eins egna lívi. Tað kann vera ein, sum hevur mist sera nógv. Tað kann vera [...] tað gerst ikki við. Petur Martin: -Tá tosað verður um trúgv mugu vit minnast til, at tað eru tvey ting, sum hanga saman: tað er trúgv og tað lívið tú livir. Ein trúgv á Jesus Kristus, sum ikki hevur fylgir [...] ber tað so til at liva upp til næstrakærleiksboðið men ikki trúgva. Er tað luft? -Tað eru jú konkret ting. Tað eru menniskju, ið ikki eru kristin, sum siga, at tey ikki eru tað, men sum brúka sítt lív til

Vilhelm Johannesen, tingmann eisini. »Okkara menn, tit vita«. Tað er ikki bara at biðja um at sleppa á ting og so føgur orð upp undir val. Og hann, egningarformaðurin skal tala, heldur ein fyri, hann fær fleiri

hitti eg menniskju, eg annars ongantíð hevði havt møguleika at kent, sigur Birgit. - Men sjálvsagt eru ting, ið eru trupul at venja seg við, t.d. at fara inn til fólk uttan at verða boðin. Hóast fólk ferð eftir

ilt at siga. Dýrini hava ikki fingið vitskuna, sum vit hava, men teimum er beskorið at hóma onnur ting og hoyra onnur ljóð, ið mannavitið hvørki tekkir ella varnast. Glómurnar í honum, tá ið tónarnir úr

forelskilsi tá, men hann var eisini bara 13 ár sjálvur, so tankar hansara hava helst snúð seg um onnur ting. Góð trý ár seinni kom Páll til Klaksvíkar at arbeiða á posthúsinum. Tá var hann blivin 16 ára gamal

at seta teir í telefonini. Eg vildi heldur síggja hann, meðan eg tosaði við hann, tí tað vóru nógv ting, sum eg hevði tørv á at fáa at vita, sigur Jan rørdur á málinum. Fór til Aberdeen Orsakað av, at pápi