samgonga læt heilt líkt, tað síðsta árið av skeiðnum. Høgni bað meg prógva hetta eg segði um skattalætta. Nú virkar Høgni soleiðis uppá meg, at hann kann kasta allar pástandir um seg, og meinar at tað kann [...] onnur opnað munnin, ja so skal tú syrgja fyri at prógva tað tú sigur. So kemur tað sum serliga fekk meg at skriva nakrar reglur, har ið Høgni beinleiðis segði ósatt á tingsins røðarapalli. Eg segði undir

sjálvur støðuna væl og virðiliga. - Mær dámar tó somikið væl, at spæla hondbólt. Og eg kenni eisini meg sjálvan somið, at ongantíð vildi melda út, at eg fór at gevast, sigur hann. Síðani á summarmála, tá [...] tíð endurvinnur fullu styrkina, men tað kann eg liva fyriuttan. Tað týdningarmesta er, at eg kenni meg ikki í størri vanda enn allir aðrir spælarar. Eg eri ikki bangin fyri, at sami skaðin aftur skal gera [...] eg aftur hetta vikuskiftið. Undir venjingini hevur málið alla tíðina verið, at eg skuldi koma fyri meg aftur kropsliga. Tað hevur tíbetur eydnast, og beint nú eri eg bara fegin um aftur at vera ein partur

sínari gongubreyt við Hoyvíksvegin. So skjótt hann bar eyga við meg, sneiddi hann yvirum, heilsaði vinarliga og við táravættum eygum bað hann meg lova sær ikki at gevast: "Halt á, uttan mun til hvat onnur siga [...] frælsið aftur, verður roynt at normalisera tað. Men tað verður aldrin normalt- tað er eitt helviti fyri meg- og eg kenni mong onnur, sum hava tað á sama hátt", legði hann afturat. Kvikgongdur helt hann leið

Halgi Andi, lat meg kenna hvat Guds vilji er í verð; hann í trúnni vil meg menna, altíð fremja kærleiksgerð. Halgi Andi, við mær verði her í dag og alla tíð; so at alt á fold eg geri lær meg stríða trúar

skriv mítt - um Jógvan dugir at síggja nakað briksl móti sær í skrivi mínum, so hevur hann misskilt meg. Tað, sum eg vildi, var at vísa á, at hóast nakrir flokkar, sum arbeiða meira ella minni fyri størri [...] eg viðganga, at eg ikki visti av. Annars hevði eg ikki orðað skriv mítt, sum eg gjørdi. Tað undrar meg ikki sørt, at Jógvan Jacobsen so eyðsýnt vil markera munin millum Tjóðveldisflokkin og Ungmannafelagið [...] við at mynda politikkin hjá flokkinum; hví hetta ikki er galdandi fyri Tjóðveldi, skal eg ikki gera meg klókan uppá. Men eg skal leggja mær í geyma, at adressurnar er ymiskar í Tjóðveldisleguni! Hvat hendi

kann eg royna at halda meg í form, meðan beinið framvegis er í gipsi, men tað verður so altíð avmarkað, hvat tú kanst gera í slíkum førum, so eg noyðist helst bara at brynja meg við toli, sigur ein vónbrotin [...] kennist svárt. - Ja, hetta er ræðuliga keðiligt. Ikki minst nú eg meira ella minni var farin at rokna meg sjálvan sum fastan á liðnum, er tað tungt, at fáa ein slíkan skaða. Tað verur so ikki fyrr enn um seks

við stórari undran at eg las Sosialin leygardagin 18 jan. Fyri tað fyrsta lat tú meg vita, at samrøðan tú gjørdi við meg áðrenn jól, skuldi nýtast til tína próvtøku á journalistháskúlanum í Århus. Hevði [...] á ongan hátt ætla sum bara »ein skúlauppgáva«. Hon var eisini ætlað almenninginum, og tað helt eg meg greiða frá. Hevði eg havt illgruna um, at tú helt, at talan bara var um eina »skúlasamrøðu«, hevði

Norrrønu verður hansara seinasta. ?Eg hevði longu sagt takk fyri meg og farvæl fyri seinastu ferð við tí gomlu Norrønu. Nú heitt varð á meg um at taka enn eitt summar vildi eg fegin vera við til at hjálpa [...] eitt skip man kann vera stoltur av. Eisini fyri starvsfólkið er nýggja skipið sera kærkomið. Eg gleði meg til saman við mínum starvsfeløgum at gera dagarnar umborð á Norrønu ógloymiligar fyri bæði føroyingar

heldur einki við meg at gera, men eg kenni tað skotska fólkið, tað er eitt tað stoltasta fólkið í heiminum, uttan at hava tíni kriteriu fyri sjálvstýri ella fullveldi. Tygum kalla meg lygnara, tað er burturvið [...] Mítt fremasta mál sum politikari hevur verið, er, og vil altíð verða, »sannleiki og rættvísi«. Lat meg skera tað út í papp enn einaferð, hvat undirritaði segði í greinini, sum tygum heftu tygum við »Skotland

Fyri meg, hevur tú fylt út millum komma og punktum, sett tingini í perspektiv, givið mær tær rammurnar mær tørvaði. Takk, at tú og Jakku eisini høvdu rúm fyri mær, við øllum mínum feilum, og lótu meg verða [...] gekk eisini dýrabaru ommubørn tíni. Nú hevur tú fingið langommubørn, og framvegis oysir tú av, fyri meg at vísa seg, tí ótømandi krukkuni. At skipa fyri hevur tú altíð dugað. Tá heystið kom vart tú tilreiðar