venjingarhølinum, ið eru á stødd við eini miðal hús, standa hinir limirnir í bólkinum og forrita á eini teldu. Hetta er partur av venjingini, sigur Lau. Hann greiðir frá, at teir allatíðina royna at gera framførsluna

venjingarhølinum, ið eru á stødd við eini miðal hús, standa hinir limirnir í bólkinum og forrita á eini teldu. Hetta er partur av venjingini, sigur Lau. Hann greiðir frá, at teir allatíðina royna at gera framførsluna

Dímun. Hann hevur fingið at vita, at aðrastaðni í Føroyum verður seyðurin býttur ímillum eigarnar á teldu og tað ætla teir at fáa í lag í Hvalba, tá ið teir fara til Dìmunar eftir slaki næsta ár. Eisini tað

mátti ein finna fram til eina heilt aðra og meiri tøkniliga loysn. Har hevur ein tí útvegað særeina teldu, hagar allir sálmarnir eru spældir inn, og har ein bert við at trýsta á knøttin "play", kann spæla

verður sagt um nútímans børn og ung: Tey eru lin í kongunum av at sita still framman fyri sjónvarpi og teldu; høvdið mennist og hugurin veksur, men likamið stendur í stað. "Kvinna í plastikk og tyll" hjá Annu

soleiðis sum eisini vit hava lært at gera. Enn meira er hetta galdandi, tá tú situr við telefon ella teldu. Ikki er tað ókent í skúlunum í Danmørk eins og her hjá okkum, at tey smáu børnini, tá tey skulu skriva

ikki bert oyra sítt, men eisini eyga. Tó vil eg halda, at útvarpið til allar tíðir – sjálvt í hesum teldu-sms og tøknutíðum, fer at halda skansan. Vit fara ongantíð at sleppa útvarpinum – og so leingi vit

lími, siroppi og putursukri. Vit mugu sanna, at her er talan um eitt lop - frá siroppi í 1852 til teldu og alnót í 2005. Við hesum orðum fari eg at ynskja Sosialinum, blaðsins starvsfólkum og blaðstjórn

aftaná skúlatíð, tí eingir frítíðarstovnar eru. - Børnini verða í ov stóran mun sett framman fyri eina teldu ella eitt sjónvarp, har tey stórt sæð einki læra, og meðan limirnir í kroppinum vikna, steðgar menningin

aftaná skúlatíð, tí eingir frítíðarstovnar eru. - Børnini verða í ov stóran mun sett framman fyri eina teldu ella eitt sjónvarp, har tey stórt sæð einki læra, og meðan limirnir í kroppinum vikna, steðgar menningin