segði Benjamin Petersen, tá hann tók ímóti virðislønini. Hinir tilnevndu vóru Ave, Brynjolfur, Hogni, Orka og Sakaris.

eru vanliga eins heimkær og onnur. Tó í onkrum føri ber sjúkan við sær, at sjúklingar sjálvir illa orka fyri sínum næstringum ella tey ikki fyri teimum, men fyri nógv, sum frammanundan hava svikaliga sjálvsmynd [...] familjuliga og umhvørvisliga upphavið. Men tá familja og aðrir næstringar av einihvørji orsøk ikki orka nóg væl at flættast við hin sálarbrekaða, so eiga hesi javnbjóðis øðrum at kunna fara náttúrliga fyri

sjálvsagt, men er tað ikki. Hinvegin er ein slíkur politikkur avgerandi og átrokandi neyðugur. Alt ov nógv orka er í føroyskum politikki farin til klandur og persónligar eins væl og flokspolitiskar markeringar

Íslandi í sekstiárunum: »Eg orki ikki meir, hví skal eg orka meir? Hvussu kann eg orka meir? ? eg orki ikki meir«. Eg haldi, at vit skulu royna at orka meir, tí tað hevur stóran týdning, at gleðiboðskapurin

eigur til eitt veruligt uppbyggingararbeiði á øllum samfelagsøkjum. Tað er greitt, at tað, sum vit orka, telur ikki alt, í mogum føri eru vit bundnir av tí sum uttan um okkum er, og eru okkara gerðir og

er stórt spell. Tí tey eldru, sum helst eru tann bólkurin í samfelagnum, sum er mest fjølbroyttur, orka og vita, og tey hava royndir, sum kunnu ríka eitt starvstað og harvið eisini alt samfelagið. Vit gerast

seta seg væl inn í, hvussu fólk við breki fyrst og fremst fáa eitt virðiligt bútilboð, áðrenn ov nógv orka verður brúkt til at bumba alla sunna hugsan um rættin til sjálvi at velja sær bústað aftur í miðøldina

flokkunum hava verið nógv upptiknir av at gera uppstillingarlistar og valskráir, men nú verður enn meira orka løgd í at føra veruligt valstríð í miðlum og millum fólk.

fleiri mál á dagsskrá, sum flyta nógv gjøld frá teimum lægri løntu yvir á teir breiðaru herðarnar, sum orka betri at bera. Tað staðfestir hann, nú vit fingu orðið á hann í morgun, beint áðrenn hann fór undir

prát við manningarnar. Eisini dámar honum væl at fara inn á gólvið at vitja nøkur av teimum, sum ikki orka so væl at koma út longur. Hann hevur havt eitt friðarligt og gott lív, sum hann nú kann hyggja aftur