det pludselig alvor og så sker det ? man ikke troede ku? ske man prøver først at lade som om, at det onde ikke findes og spejler mod et håb ? som man kan klynge sig til. Det er så let ? at sige: Bare kom

fimm brøðir og tríggjar systrar. Langa lívsstarv hennara var at tæna øðrum. Hon var ein tænarins ond í orðsins sanna týdningi. Tá hon ikki fekk sína egnu familju, valdi hon í staðin at ríka onnur við

vit fingu onkra sjálvtsama góða køku, at Kristianna hevur bakað. Veðrið var av tí fagrasta, ikki ein ond rørdist, hendan dagin, Jónhild varð løgd til hvíldar her á foldum. Soleiðis, sum hesin dagurin var

hittinorð, hansara stilla kærleika til umhvørvið, hansara ótilgjørda og einfalda sinnalag, hansara treystu ond, hansara listaligu gávur og musikalitet, hansara søgur og evnini at siga frá og hansara lívsgleði og

vær min ven Gud hør min bøn Og det for Jesus skyld Eg befalli meg í Jesu hond Lív og likam, sjel og ond Í hesi nátt Ævigt og altíð Amen Við hesum vilja vit lýsa frið yvir ommu og langommu okkara. Vegna ommu-

míni eisini fáa troyst í hesum. Bert ein dag, eitt bil í senn eg fái, ríka troyst til stirda sál og ond! Hví nú stúra? Lít á Harrans náði, alt jú hvílir í Guðs Faðirs hond. Hann, sum alt mítt ber í faðirbarmi

So náddu tey fram, tey døpru boð sum ond yvir myrknandi aldu, tey søgdu, mót vestri vart tú á flog og ikki meir hjá okkum dvaldi. Bjart var títt skygni og skarpt títt vit, sterkur tú tóktist í sessi snøggliga

oynd­firð­ing­um nærkast tí næs­tu náttini í Nesvík. “Send tínar streymar av náði, send okkum vek­ing­ar­ond” rungar í hesi stóru høll­ini, sum kann rúma fleiri ferðirnar fólkatalinum í Oyndarfirði. Tað eru tveir

ikki var frammi. Onkur helt fyri, at hetta var sum at vera inni í einum køki, tí tað rørdist ikki ein ond og lýtt var í veðrinum. Vaksin og børn, ung sum gomul. Øll høvdu leitað sær út til hesa hugnaløtuna

álitismaður í Miðflokkinum er at hoyra! Prentsvertan var valla turr, so kom róp í. Fyrst reistist ein ond eftir havinum, men hon var veik og fór framvið. Tað var Símun Absalonsen. Hann rak tó fram undir, at