vápnum, ið stolt vórðu havd upp í loftið til tess at verja rættin hjá tí einstaka menniskjanum til lív, kyn, samvitsku, talu- og samkomurætt, ið eru innan teim siðum og skikkum, sum ikki eru næstra hennara ella

føtur aftur. Hagtøl og gransking Blákrossheimið førir hagtøl yvir tal og slag av viðgerðum um árið, kyn, aldur, øki og hvussu ofta fólk hava verið í viðgerð. Men tað finnast ongi hagtøl yvir, hvussu tað

kunnu seta orðið ?hitt? frammanfyri, ella tá ið vit kunnu seta "báturin/bátin" í staðin, skal hvørki-kyns-orð enda við -ð, og at tá ið vit kunnu seta døma/dømt í staðin fyri, enda sagnorð (í ivamálum) við

fyritøka náa ein fjølbroyttan marknað, má hon »prógva« tað við ikki at gera innanhýsis mismun vegna kyn, aldur, rasu, seksuella orientering, trúgv ella annað, hvørki í leiðsluni ella í starvsfólkahópinum

abbar eiga í nógv størri mun at hyggja at teimum, sum ein bólkur av børnum, sum ikki eru ymisk vegna kyn, men tí tey eru einstaklingar. Einstakligar, sum hava somu rættindi, og sum skulu sleppa at hava somu

verður hildin. Tað yvirskipaða endamálið við javnstøðulógini er at beina burtur allan mismun vegna kyn, og at veita kvinnum og monnum eins møguleikar til útbúgving, arbeiði, umframt yrkisliga og mentanarliga

Sjálv havi eg ongantíð verið kvinnusakskvinna, havi altíð trúð uppá hugtakið menniskja heldur enn kyn. Men í dag má eg ásanna at eg havi mistikið meg. Tað eru vit konufólk, sum av nátturligum orsøkum taka

at fáa ein kvinnuligan kommiser úr Danmark. ? Eg vildi ikki leggja meg undir skurð fyri at skifta kyn. Tí gjørdist eg ikki kommiserur, skemtaði Bertel Haarder á tíðindafundi. Onkrir danskir miðlar vildu

sær av teimum "bleytu" virðunum og menn av teimum hørðu, men harafturímóti má idealið verða, at bæði kyn supplera hvønn annan við teimum hugsjónum, tey hava um bæði hesi virði.

Javnaðarflokkurin eigur at raðfesta samhaldsfasta og eldraøkið hægri enn øki, sum viðgera etik, moral, kyn og seksualitet. Hetta fekk landsstýrismannin í almanna- og heilsumálum at tala at. ?Tað er ein stór