ovurhonds stórur áhugi fyri familjuni. Hon merkir eisini stóra forvitnið persónliga. - Tað er ótrúliga óbehagiligt, at fólk eru so áhugað í, hvat eg geri, hvørjum eg fylgist við, og hvat eg sigi. Eg kendi meg noydda

undir land. Umframt at hava stongina við, varð eisini roynt við snarum. Hetta vera eitt sindur óbehagiligt, tá gjálv var í sjónum, og tað var kalt. Tá gjørdi sjóverkurin seg eisini galdandi. Eisini slapst

at drepa grind, men hann heldur, at tað var rættiliga óbehagiligt at hoyra, hvussu nógvir springarar vórðu dripnir, og tað er rættiliga óbehagiligt at hoyra, at drápið kanska ikki gekk eftir vild. Men hann

frá, at hann bert ætlaði at stoyta salmiakkspiritus uttan fyri hurðina, so tað skuldi vera so »óbehagiligt« uttan fyri sum gjørligt, so fólk skuldi halda seg burtur. Maðurin pástóð, at tann eini politisturin

óttast fyri at tær gerast barnleysar, um tær fáa klamydia. Genturnar halda, at undirlívskanning er óbehagilig. Hítin verður fyrst og fremst brúkt fyri at verja seg móti óynsktum barnsburði, meðan fyribyrging

sigur hann. - Óbehagiligt at ringja til 112 Tó veit hann, at tað ber til at ringja til alarmsentralin á 112, um mann er í neyð. Men hetta er ikki ein optimal loysn. - Tað er nokkso óbehagiligt, at tað einasta [...] visti ikki síni livandi ráð. - Eg lá sum ein stungin hundur, sigur hann. Óttaherðindi eru sera óbehagilig, og mann skilir ikki, hvat hendir, annað enn at mann er óvanliga bangin. Vanlig eyðkenni eru sveitti

sum tú svevur við. Tennisbólturin skal setast mitt ímillum akslarnar, so tað verður eitt sindur óbehagiligt, um tú roynir at sova á rygginum. Hetta fær teg at heldur venda tær á síðuna, tá tú svevur. Soleiðis

ein skitin býurin við nógvum gangi. Sum útlendingar verða vit jagstrað av biddarum, og tað er óbehagiligt, tí man følir við hesum menniskjum. So er betur at vera í Bank Town, tí her fáa vit hóast alt loyvi

høvdu havt tað, um tey ofta høvdu staðið á forsíðuni í bløðunum. - Tað er nevniliga rættiliga óbehagiligt at verða hunddálkaður, og trýstið er enormt, og tað pínir, tá tú heldur teg hava eina góða sak

og tutlaðu sínámillum. Hvat tey søgdu, veit Erla ikki, men hon bæði sá og merkti tað. Tað var óbehagiligt, tí eg visti ikki, hvat tey søgdu, og tey hugdu so nógv. Erla heldur hóast alt, at tað var lættari