tá hann helt røðu til móttøkuna. Hann sigur við Sosialin, at hendan verkætlanin er endað nøkulunda har, sum alt byrjaði: – Tað byrjaði við Símun á Høgabóli. Hann var sonur Jógvan Simonsen, ella
mostir tín, og fastir mín, og hon var gift við Olaf Nielsen. Pannukøkur, drýlur, vaflur, kleynir, lunda, Súlu, vit fingu alt, ikki minst kærleika! Nøkur ár aftaná segði pápi við okkum, nú kemur eitt nýtt
tykist deyður fiskur, fenaður og fuglur at vera rávøra. Sum smádreingir plagdu vit at keypa royttan lunda úr tættleypi frá nólsoyingum niðri á Kongabrúnni; 20 oyru fyri hvønn fuglin. Eg veit einki um, at [...] at tað var rávøra úr Nólsoy, ið mamma borðreiddi við úti í Skansagarði, tá ið vit ótu kókaðan lunda til døgurða. Eitt hugsað ráevni tók seg upp, so løgið tað ljóðar, í 1999, tá ið løgtingið játtaði mill
lundaholunum. Lundi sæst um alla oynna so neyðugt er ikki at fara út í Mykineshólm, fyri at síggja lunda. Vit mugu eyðmerkja sárbærastu støðini tá tað kemur til lendi og djóralív og so út frá hesum finna
har millum annað verður greitt frá at fólk á Trøllanesi plagdu at eta sýrukompott aftur við kókaðum lunda. Hvar er hesin siðurin farin! Hvør veit um sovorðið í dag. Havi ikki roynt sjálvur, men haldi tað
Eiriki Skála sungu áhoyrararnir á føroyskum fyri einum takksamum Butch. Hann fekk so ein útstappaðan lunda við veipandi veingjum, eins og ein dirigentur, tá hann er í síni bestu støðu. Musikkskúlin eigur tøkk
Útvísingar: Kyndil 3, Sóljan 4 Dómarar úr StÍF: Pole Hansen & Jústines Justinussen. Megnaðu so nøkun lunda at halda gongd í einum til tíðir rótutum dysti, men framvegis saknar tú fylgidómar í ávísum førum
hellinum. Vanligt var, at hellið varð brúkt av kanska upp til fýra monnum, sum vóru á fleyg eftir lunda. Men hesa ferðina vóru teir 37 - og tá vit í dag síggja hellið í fullari stødd, kunnu vit illa ímynda
onkur fiskiklógv var langt úr landi og næstan kom sørur heimaftur.Og Óluva helt seg eisini til í lunda- og líratíðini. Neyvan gav Óluva sær far um, at nøkur kynsskipan skuldi gera nakrar avmarkingar. Hon
skúvoyingur, sigur, at hetta er lítið av miklum – og at lomvigin er stórliga minkaður í Skúvoy eisini. Lunda, hinvegin sæst ikki nógv til. Um tað so bara er av tilvild, ella tað ikki er frægari til í ár, er
