kann gerast prestur? Stockholm 13. juni 1997 Heri Eysturlíð P. S. Hinvegin so hava summir føroyskir prestar víst seg sum skilafólk í hesum kjakinum. P. M. Rasmussen, Marjun Bæk og serliga Erland Beder hava

Tað er heitið á grein í Føringinum herfyri. Í greinini tosar Dánjal Højgaard við fleiri føroyskar prestar um evnið at gifta samkynd. Niðurstøðan í greinini er, at stórur meiriluti av føroysku prestunum siga

varð sett í gildi. Serligt kjak tók seg upp um, hvar í røðini bispur og prestar skuldu ganga. Marita Petersen flutti bisp, prestar og ríkisumboðsmann aftur um landsstýrismenninar, og á odda gingu nú lø [...] løgtingsformaður á ólavsøku 1995, broytti hann skrúðgonguna á ólavsøku 1996 soleiðis, at bispur, prestar og ríkisumboðsmaður aftur komu í fremstu røð. Sambært nýggju skipanini er løgtingsformaðurin hægsti

komið upp á 192 milliónir krónur. Í almennu fyrisitingina verður roknað við kommununum, statinum (prestar, dómsvald o.l.), og síðani tær útreiðslur, ið fara umvegis Føroya Gjaldstovu (m.a. miðfyrisitingin)

millum Beintu og Jonas Jonæssen annars vita vit einki, meðan vit um hann - eins og um teir flestu prestar - hava nakað av keldum. Í samsvari við søgnina er hendan frásagnin: »Hr. Jonas i Viderø havde i sit [...] doyr í 1706, og sama ár kemur Peder Arhboe til Vágar. Einkja undanmansins Tað var vanligt millum prestar í Føroyum - men eingin skylda - at eftirmaðurin gifti seg við einkjuni hjá undanmanninum. Hetta hevði [...] var hjástatt undir kortspælinum, fortelur, at »fastendes vare de ikke«. At tað var vanligt millum prestar um hesa tíð at drekka og spæla kort, verður váttað í fleiri frágreiðingum. Í 1690 verður sagt um

Annars er kirkjugongdin vanliga á middegi. Við til gudstænastuna vera bispur, dómpróstur og teir prestar, ið fyrr hava starvast her. Tað vera presturin Heri Joensen og Hans Jacob Joensen, bispur, sum fara

var tað tí, at livandi orðið, ið var hold, var so kollveltandi í sínum fríheitsboðskapi, at flestu prestar og prædikumenn ikki tordu at vera við í tí kollveltingini, men aftur lótu seg í dimmu skikkjur teirra [...] ganga oyralesyir. Mong vilja fegin bera við til skerseldarbálið, ið millum annað okkara kvinnuligu prestar skulu reinsast í, meðan sungið verður um synd, deyða og gravarmyrkur hesumegin og perluportur og [...] og okkara nýggju skriftlærdu. Men tað finnast eisini menniskju í kirkju og samkomum okkara - bæði prestar og leikfólk, ið hava skilt at teira uppgáva er at royna at gróðurseta eina lilju, har svarti krossurin

danskt til tess at lesa »ørvitisfiskin« Kierkegaard á frummálinum, og sjálvsagt vilja fleiri danskir prestar taka Søren Kierkegaard til inntøku fyri sína kristindómsuppfatan - nú er tað »fínt« at endurgeva

noyðist at gjalda sjálvur. Tað heldur Niels Pauli Danielsen vera órímiligt, og hann veit, at aðrir prestar fáa skrivstovuútgerð goldna av sínum kirkjuráðum. Í Norðlýsinum í gjár svarar Christoffer Jensen

yvirtaka fólkakirkjuna, sum vit vita kemur at kosta fleiri milliónir, tað er ikki lætt at skilja. Teir prestar, sum rópa upp í dag um at fáa kirkjuna á føroyskar hendur, teir eru í ferð við at grava sína egnu