heimasíður og upplýsingar fram og skapar sambond við fólk um allan heim. Hon søkir sær pennavinir. Pling! Brádliga kemur telduposturin, sum koppar øllum á høvdið og kollveltir lívið hjá ungu gentuni. Te
hon vildi hava alt í ein leyp. Bláa leypin, segði hon. Og longu í fyrstu royndini segði tað bara "pling". Hjólið mól rímiliga leingi, og tá tú móti endanum sást bláa leypin seinastu ferð snúgva sær framvið
Hvussu nógva tíð brúka børn okkara á alnótini? Eru nógv “pling” á telefonunum, tá tey eru farin í song? Hvussu er okkara samskifti við børnini? Árligi felagsforeldrafundurin á Eysturskúlanum verður í morgin
hetta einans gjørdi meg svangan eftir meira, greiðir Sonni Ragnar Nattestad frá, meðan eyðkenda pling-ljóðið frá Facebook úr snildtelefonini órógvar okkum eitt vet. Í hinum endanum vil René Shaki Joensen
teirra í iva um, at Fámará bar av øllum. - Tað var so løgið, ja, heilt absurd, at tað segði bara pling beinanvegin, tá vit komu higar. Her var nógv at taka fatt í, men tað løgdu vit líka í. Her kundu vit
farið út at fiska, til dømis seið. Eg veit ikki, tað fer kanska at koma, sigur Gunnvá. Tað segði bara pling Eftir at hava lært til sjónleikara, flutti Gunnvá heimaftur til Føroyar, við tí í hyggju at steðga [...] tað seg, at eini onnur hús her á Víkavegi 24 kundu keypast. - Tá eg sá hetta húsið, segði tað bara pling alt fyri eitt. Eg bleiv beinanvegin forelskað í teimum. Tey vóru bæði hugnalig og høvdu haraftrat
, og nú fór ungdómsvinkona mín Ingunn frá okkum. Fyrst, eg hitti Ingunn Winther Olsen, segði tað PLING! Vit vóru á bylgjulongd umgangandi! Hóast vit als ikki líktust ella kanska júst tí, so funnu vit hvørja
staðin fyri eina cerutt. Hetta minnir meg á eina hending, sum fór fram fyri einum ári síðan ella so. Pling, segði tað fyri 300. ferð tann dagin, og enn ein mailur poppaði inn á telduskíggjan á skriviborðinum
peruni, so hon ikki bara brast, men brotnaði í smápetti, sum duttu niður á gongubreytina og søgdu "pling – pling". Tá mundi nálin mist ta allarsídsta av tí sindri av móti, hon hevði eftir. Gøtulyktin var hennara [...] úthurðin ein stóran rút, og alt í einum hoyrdist ljóðið av brotnandi glasi. Og tað segði ikki bara "pling – pling" sum peran í lyktapelanum. Tað segði "plunk – plønk – plonk og krasj", og samstundis kom ein hvirla
á vøllin. Somu dystir komu at standa á veddingarseðlunum, og syrgt var fyri, at tað ljóðaði eitt “pling”, tá ein støða frá einum øðrum dysti kom ovast á sjónvarpsskíggjan. Víst í Føroyum Í Føroyum vóru
