Steffensen og ættað úr Árnafirði og Jógvan Edvard Lydersen, sum var ættaður eysturi úr Oysvík á Viðareiði. Tey bæði giftust í 1925 og búðu í Árnafirði, har tey vóru í fimm ár, áðrenn tey fluttu til Klaksvíkar
í gjár ikki frætt um skaðar á Kalsoynni og í Kunoynni, men úr Fugloynni, Svínoynni og av Viðareiði vóru komnar fráboðanir um vindskaðar á hús. Tað eydnaðist okkum ikki at fáa telefonsamband
egnararnir og vann í tíðini 8:38,10. Hetta var sløk 50 sekund skjótari enn Niels Jákup Absalonsen av Viðareiði. Nummar trý gjørdist Kristian Dam úr Klaksvík við tíðini 9:26,23. Vann eisini HM Eftir at Føroya
Christian Johannes Lassen, vanliga kallaður amerikanarin. Mamman var Malena Jacobsen, ættað av Viðareiði. Tey vóru bæði merkisfólk. Tá ið John var 14 ára gamal, skuldi hann eftir vanligum siði verið farin [...] so nógv trolfólk at fáa, og John var biðin við. Skipari var Jógvan Jacobsen, sonur Jóan Jacob á Viðareiði. Hann var við har 1944-1946. Av Fugloynni fór John umborð á Elsu. Skipari var Hans Jacobsen av Toftum
Svínáum. Til Viðareiðis Johannes er í 1870, 25 ára gamal, húskallur í bóndahúsinum, Miðstovuni, á Viðareiði. Í Miðstovuni vóru hesa tíðina trý húsarhald, sum vóru trý ættarlið. Johannes tænir hjá tí mittasta
er um nakað kann vera til av hesum. Annars fekk Josh tað ummæli, tá ið hann varð konfirmeraður á Viðareiði 23. apríl 1876, at hansara "kundskab" var ug, tað hægsta, sum kundi fáast og "opførsel" var mg,
júst henda sama dag 77 ár seinni. Hann var sonur Magnus Samuelsen úr Havn og Sannu f. Simonsen av Viðareiði. Hann vaks upp sum yngstur av sjey systkjum úti í Hornabø. Barnaskúlin var sami skúli, sum seinni
Foreldrini vóru Magnus og Sanna Samuelsen, hann úr Havn og hon av Viðareiði. Tey búðu í Hornabø í Havn. Jóhan tók læraraprógv á Føroya Læraraskúla í 1969 og stravaðist sum lærari í Kommunuskúlanum í Havn
tíðarskeið bæði var settur ríkisumboðsmaður og fúti. Jens Christian Evensen var prestur, fyrst á Viðareiði, síðani í Hvalba og gjørdist seinni Føroya Próstur á Nesi. Spinnarin og A. C. Evensen, sum eisini
børnini. Hetta tók teimum øllum dygt. “Hom” var so lívligur, og javnaldrarnir í Hvannasundi og á Viðareiði minnast mangan leikin, sum “Hom” var uppií, kanska serstakliga við egningarskúrarnar í Sandoyrarbug
