Skert verður á heimatænastu og av tí at býtið millum land og kommunu er sum tað er, kann kommunan bara rópa so hart sum gjørligt og minna okkara landspolitikarar á at gera sín part. Ella at lata økið, saman
samfelagnum so hvørt tað gerst modernað. Ein gongd akademiskar bókmentir og serfrøðingar á økinum rópa sekularisering. Her verður sipað til eina tilgongd, har etableraður átrúnaður støðugt má tillaga seg
- Ímynda tær, um týskir fjepparar ikki sluppu at rópa Deutschland, Deutschland, Deutschland! ella franskir fjepparar ikki sluppu at rópa Allez les Bleus!, brosaði Joseph S. Blatter í góðum hýri á
Tí málsetningurin hjá okkum var at verða verandi í effodeildini. Onkur kann so spyrja, um ein skal rópa "Hurrá" fyri einum sjeynda plássi, men eftir mínum tykki hava spælararnir gjørt tað framúr gott. Vit
Tað verður ikki hildið at vera góður siður beinleiðis at gera mismun á fólki. Tí er neyðugt nú at rópa tað út bæði hart og týðiliga: Allir stakir uppihaldarar hava somuleiðis upp í fleiri túsund krónur
er tráanin eftir sosialum status veruliga við til at betra lívsgóðskuna? Samfelagskritiskar røddir rópa nú varskóð um, at tíðin er komin til at leita aftur til pre-modernaðan vísdóm, tí modernaða uppskriftin [...] flytir seg so hvørt sosialur status førkar seg við tíðini. Vit krevja meiri av tilveruni fyri at kunna rópa okkum lukkulig. Við øðrum orðum er eingin endi á statusjagstranini – lukka ið grundar seg á persónligan
trúgvandi brúkararnir høvdu verið í kirkju um morgunin. Hinar dagarnar var eingin munur. Vísindafólk rópa hetta “The Sunday Effect”, ella “sunnudagsávirkanina”. Ein onnur sunnudagsávirkan, sum búskaparfrøðingurin
at hava konsert í Ribarhúsi fyri skúlanæmingum. Í annaðkvøld verður konsert og beatles-jam, sum tey rópa tað, í John’s Café, og hetta tiltak verður millum klokkan 15 og 17. Teir næstu dagarnar verður Stanley
tíð kundi hann meir enn so hevja røddina og seta knyklar í brýr. Hann var kendur fyri áhaldandi at rópa sínum meðspælarum ordrar, og tað hendi seg eisini, at hann hevði hug at rætta upp á bæði dómara og
Sigmundur, kom uppá dekkið, hoyra vit skiparan á Vitanum, Sigurd Simonsen, sum stóð í stýriborðsrútinum, rópa, um vit ikki kundi bakka. Tá svaraði okkara skipari: “Vit liggja við tveimum ankarum úti, so tað
